Het kabinet toont na acht maanden falende politiek en bestuurlijke onwil. Asiel- en pensioenplannen stuiten op vernietigende kritiek van de Raad van State en uitvoeringsorganisaties. Terwijl sociale ongelijkheid groeit, speculeert het kabinet op chaos en verdeelt het systematisch solidariteit en draagvlak.
Vakbondsleiders in Nederland hebben zich herhaaldelijk laten inpalmen door politieke en economische elites, van het Akkoord van Wassenaar tot de WAO-hervormingen. Deze samenwerking ondermijnde de arbeidersbelangen en leidde tot toenemende verwijdering tussen vakbonden en hun achterban, met blijvende sociale gevolgen.
Techmiljardairs en extreemrechtse politici vormen een gevaarlijke alliantie die democratie ondermijnt en arbeidersrechten afbreekt. Hun wereldwijde invloed groeit via sociale media en digitale manipulatie. Effectief verzet vraagt om democratisering van technologie, sterke vakbonden en nieuwe economische modellen die macht herverdelen.
Keir Starmer’s opportunisme weerspiegelt de politieke lafheid van de sociaaldemocratie in Europa. Net als Labour weigert de Nederlandse regering principiële keuzes te maken over Palestina. Politieke leegte en angst voor conflict leiden tot moreel failliet bestuur en medeplichtigheid aan koloniale onderdrukking.
Oligarchen ontmantelen democratische instituties om chaos te creëren waarin hun macht groeit. Sociale voorzieningen worden uitgekleed, repressie genormaliseerd en publieke diensten geplunderd. Kapitalisme als destructief systeem is de kern van dit proces. Alleen collectief verzet kan deze logica van vernietiging stoppen.
Nancy Fraser breidt Karl Polanyi’s ideeën uit met een “drievoudige beweging” die marktuitbreiding, sociale bescherming en emancipatie omvat. Ze biedt een vernieuwend perspectief om kapitalistische crises te begrijpen en roept op tot inclusieve en duurzame hervormingen die solidariteit en vrijheid combineren.