De motie-Becker legt diepgewortelde problemen in politiek en samenleving bloot: stigmatisering, discriminatie en de voortdurende tweederangsstatus van Nederlanders met een migratieachtergrond. Het onthult een zorgwekkende verschuiving naar controle en uitsluiting, terwijl zogenaamd sociale partijen hun electoraal opportunisme tonen.
Arbeidsmigranten in Nederland worden structureel uitgebuit door uitzendbureaus en bedrijven die winst boven menselijkheid plaatsen. Gemeenten en racisme worden als excuus gebruikt, terwijl de echte oplossing ligt in solidariteit, eerlijke huisvesting en het doorbreken van verdeeldheid op de werkvloer.
