Gewapende activisten misbruiken angst en migratie om macht, aandacht en geld te vergaren. Ze zetten mensen in nood neer als vijanden en ondermijnen solidariteit. In Nederland duiken vergelijkbare patronen op, waar grenzen dienen als verdienmodel en controlemiddel.
Duitsland en de VS criminaliseren pro-Palestijns activisme via repressieve wetten, censuur en deportaties. Advocaat Alexander Gorski onthult hoe staatsbelang boven fundamentele vrijheden wordt gesteld, terwijl solidariteit met Palestina wordt gestraft onder het mom van veiligheid en het bestrijden van antisemitisme.
Internationale studenten in de VS worden geïntimideerd, gecensureerd en gedeporteerd vanwege hun steun aan Palestina. Angst dwingt hen tot stilte, maar sommigen weigeren te zwijgen. Deze repressie toont een nieuwe vorm van politiek McCarthyisme — gericht op migranten en solidariteit.
Trump gebruikt een eeuwenoude wet om migranten te deporteren. Racisme, quota en politieke repressie bepalen het beleid, terwijl extreemrechts wordt ontzien. Het deportatiesysteem wordt een verdienmodel voor machtige vrienden. Wat daar gebeurt, kan ook hier gebeuren.
Onderneming Onderdak (1982) van André Reeder onthult hoe Surinaamse en Antilliaanse migranten in Amsterdam ten prooi vielen aan huisjesmelkers, terwijl de gemeente dit faciliteerde. De film toont schrijnende woonomstandigheden en structurele uitbuiting, die decennia later nog steeds pijnlijk actueel zijn.
Mahi Khalesi deelt haar ervaringen als voormalig vluchteling en haar inzet voor anderen in dezelfde situatie. Ze reflecteert op haar jeugd in een azc, de impact van trauma en de veranderende politieke houding tegenover migranten, terwijl ze zich blijft inzetten voor rechtvaardigheid.
Trump’s immigratierazzia’s richten zich zelfs op Native Americans, die ondanks hun inheemse afkomst worden vastgehouden door ICE-agenten. Ondertussen hernoemt hij Mount Denali terug naar McKinley, waarmee hij opnieuw inheemse gemeenschappen marginaliseert. Een cynische herhaling van Amerika’s koloniale geschiedenis.
Minister Fabers grenscontroles blijken vooral een oefening in retoriek, zonder praktische uitvoering of effectiviteit. De plannen veroorzaken verwarring en benadrukken verdeeldheid in grensregio’s, terwijl het Schengen-ideaal van open grenzen plaatsmaakt voor politiek theater en symbolische barrières.
Met AI-gegenereerde nepbeelden verspreidt de PVV systematisch angst voor migratie via Facebookpagina’s. Racistische karikaturen, nepgezinnen en stereotype voorstellingen versterken polarisatie. Uit onderzoek blijkt directe betrokkenheid van PVV-Kamerlid Maikel Boon bij dit netwerk van digitale desinformatie en manipulatie.
Arbeidsmigranten in Nederland worden structureel uitgebuit door uitzendbureaus en bedrijven die winst boven menselijkheid plaatsen. Gemeenten en racisme worden als excuus gebruikt, terwijl de echte oplossing ligt in solidariteit, eerlijke huisvesting en het doorbreken van verdeeldheid op de werkvloer.