Geert Wilders presenteert zich als strategisch meesterbrein, maar zijn politieke nalatenschap bestaat uit chaos, geruzie en verdeel-en-heersretoriek. In werkelijkheid ontbreekt visie en leidt hij slechts tot stilstand en wantrouwen in de politiek.
De val van het kabinet-Schoof, veroorzaakt door de terugtrekking van de PVV over asielbeleid, benadrukt de groeiende politieke instabiliteit in Europa. Deze gebeurtenis illustreert hoe migratiekwesties regeringen onder druk zetten en maatschappelijke spanningen aanwakkeren.

De opmars van de AfD in Duitsland weerspiegelt een bredere verschuiving richting extreemrechts, met zorgwekkende parallellen met de jaren dertig. Ook in Nederland klinkt vergelijkbare retoriek. “Nooit meer” vereist nu verzet, voordat normalisering omslaat in structureel onrecht.
De arbeidersklasse stemt op haar onderdrukkers omdat links faalt in het bieden van materiële oplossingen. Nationalisme vervangt klassenbewustzijn, terwijl liberaal moralisme vervreemding vergroot. Alleen hernieuwde solidariteit op basis van economische rechtvaardigheid kan deze kloof overbruggen.
Analyse van hoe proximity to whiteness functioneert als overlevingsstrategie binnen racistische systemen. Kritiek op hoe autoritaire bewegingen bruine en zwarte stemmen instrumentaleren om witte suprematie te legitimeren en solidariteit tussen onderdrukten doelbewust saboteren.
Viktor Orbán transformeerde Hongarije tot een autoritaire staat waarin macht en rijkdom geconcentreerd zijn rond zijn inner circle. Zijn aanpak inspireert radicaal-rechts in Nederland, dat zijn migratiebeleid en controle over media en rechtspraak bewondert.
Het kabinet toont na acht maanden falende politiek en bestuurlijke onwil. Asiel- en pensioenplannen stuiten op vernietigende kritiek van de Raad van State en uitvoeringsorganisaties. Terwijl sociale ongelijkheid groeit, speculeert het kabinet op chaos en verdeelt het systematisch solidariteit en draagvlak.
Mahi Khalesi deelt haar ervaringen als voormalig vluchteling en haar inzet voor anderen in dezelfde situatie. Ze reflecteert op haar jeugd in een azc, de impact van trauma en de veranderende politieke houding tegenover migranten, terwijl ze zich blijft inzetten voor rechtvaardigheid.
Geert Wilders gebruikt racistische campagnes om de aandacht af te leiden van zijn steun aan harde bezuinigingen die arbeiders treffen. Van het openbaar vervoer tot zorg en uitkeringen: zijn beleid beschermt de rijken en schaadt de gewone Nederlander.
Met AI-gegenereerde nepbeelden verspreidt de PVV systematisch angst voor migratie via Facebookpagina’s. Racistische karikaturen, nepgezinnen en stereotype voorstellingen versterken polarisatie. Uit onderzoek blijkt directe betrokkenheid van PVV-Kamerlid Maikel Boon bij dit netwerk van digitale desinformatie en manipulatie.