Viktor Orbán transformeerde Hongarije tot een autoritaire staat waarin macht en rijkdom geconcentreerd zijn rond zijn inner circle. Zijn aanpak inspireert radicaal-rechts in Nederland, dat zijn migratiebeleid en controle over media en rechtspraak bewondert.
Het kabinet toont na acht maanden falende politiek en bestuurlijke onwil. Asiel- en pensioenplannen stuiten op vernietigende kritiek van de Raad van State en uitvoeringsorganisaties. Terwijl sociale ongelijkheid groeit, speculeert het kabinet op chaos en verdeelt het systematisch solidariteit en draagvlak.
Mahi Khalesi deelt haar ervaringen als voormalig vluchteling en haar inzet voor anderen in dezelfde situatie. Ze reflecteert op haar jeugd in een azc, de impact van trauma en de veranderende politieke houding tegenover migranten, terwijl ze zich blijft inzetten voor rechtvaardigheid.
Geert Wilders gebruikt racistische campagnes om de aandacht af te leiden van zijn steun aan harde bezuinigingen die arbeiders treffen. Van het openbaar vervoer tot zorg en uitkeringen: zijn beleid beschermt de rijken en schaadt de gewone Nederlander.
Met AI-gegenereerde nepbeelden verspreidt de PVV systematisch angst voor migratie via Facebookpagina’s. Racistische karikaturen, nepgezinnen en stereotype voorstellingen versterken polarisatie. Uit onderzoek blijkt directe betrokkenheid van PVV-Kamerlid Maikel Boon bij dit netwerk van digitale desinformatie en manipulatie.
Geert Wilders’ bezoek aan Israël onthult zijn groeiende banden met extreemrechts en kolonistenleiders. Terwijl hij zichzelf als verdediger van Israël positioneert, laat zijn reis ook diplomatieke spanningen en controverses zien die de fundamenten van democratie en mensenrechten ondermijnen.
PVV-ministers laten bestuurlijke onkunde en populistische schijnoplossingen zien, met desastreuze gevolgen voor beleid, democratie en de samenleving. Budgettaire luchtfietserij, ideologische verharding en simplistische retoriek polariseren en ondermijnen sociale cohesie, terwijl noodzakelijke, humane oplossingen uitblijven.
Lokale bestuurders worstelen met minister Faber, die lijkt te blokkeren in plaats van te ondersteunen bij de asielopvang. Haar afwijzende houding en plannen om de spreidingswet te schrappen, roepen vragen op over sabotage of strategie.
Socioloog Jacob Boersema analyseert hoe coalitiepolitiek extreemrechts in Nederland heeft genormaliseerd. Hij betoogt dat het kabinet-Schoof 1 fascistisch genoemd moet worden om burgers bewust te maken van de bedreiging voor democratische waarden.
Een kabinet onder leiding van premier Schoof probeert een niet-bestaande asielcrisis uit te roepen, terwijl het werkelijke probleem een opvangcrisis is, veroorzaakt door jarenlange bezuinigingen en falend beleid. Democratische processen worden hierbij omzeild.