De opmars van de AfD in Duitsland weerspiegelt een bredere verschuiving richting extreemrechts, met zorgwekkende parallellen met de jaren dertig. Ook in Nederland klinkt vergelijkbare retoriek. “Nooit meer” vereist nu verzet, voordat normalisering omslaat in structureel onrecht.
Westerse feministen spreken zich vaak uit tegen vrouwenonderdrukking, maar zwijgen opvallend over Palestijnse vrouwen. Selectieve solidariteit, islamofobie en geopolitieke belangen beïnvloeden het feminisme, waardoor echte gelijkheid ontbreekt. Voor een eerlijker feminisme is inclusieve, grensoverstijgende solidariteit essentieel, zonder politieke agenda’s.
