Gewapende activisten misbruiken angst en migratie om macht, aandacht en geld te vergaren. Ze zetten mensen in nood neer als vijanden en ondermijnen solidariteit. In Nederland duiken vergelijkbare patronen op, waar grenzen dienen als verdienmodel en controlemiddel.
Trump gebruikt een eeuwenoude wet om migranten te deporteren. Racisme, quota en politieke repressie bepalen het beleid, terwijl extreemrechts wordt ontzien. Het deportatiesysteem wordt een verdienmodel voor machtige vrienden. Wat daar gebeurt, kan ook hier gebeuren.
Mahi Khalesi deelt haar ervaringen als voormalig vluchteling en haar inzet voor anderen in dezelfde situatie. Ze reflecteert op haar jeugd in een azc, de impact van trauma en de veranderende politieke houding tegenover migranten, terwijl ze zich blijft inzetten voor rechtvaardigheid.
Minister Fabers grenscontroles blijken vooral een oefening in retoriek, zonder praktische uitvoering of effectiviteit. De plannen veroorzaken verwarring en benadrukken verdeeldheid in grensregio’s, terwijl het Schengen-ideaal van open grenzen plaatsmaakt voor politiek theater en symbolische barrières.
Met AI-gegenereerde nepbeelden verspreidt de PVV systematisch angst voor migratie via Facebookpagina’s. Racistische karikaturen, nepgezinnen en stereotype voorstellingen versterken polarisatie. Uit onderzoek blijkt directe betrokkenheid van PVV-Kamerlid Maikel Boon bij dit netwerk van digitale desinformatie en manipulatie.
Albina Fetahaj analyseert grenzen als machtsmechanismen die ongelijkheid versterken. Ze verbindt deze aan kapitalisme, kolonialisme en imperialisme en bekritiseert recente Europese grenscontroles als symptoombestrijding. Haar werk pleit voor radicale heroverweging en een inclusieve wereld zonder fysieke of politieke barrières.
Michail Bakoenin’s toespraak in 1847 benadrukte solidariteit en universele vrijheid tijdens de herdenking van de Poolse Novemberopstand. Zijn oproep tot samenwerking tussen onderdrukte volkeren, waaronder Polen en Rusland, blijft inspireren. De link met Poolse migranten in Amsterdam geeft extra historische diepgang.
SP-Kamerlid Michiel van Nispen hekelt het asielbeleid van minister Faber, dat hij beschrijft als symbolische en zondebokpolitiek. Van Nispen stelt alternatieve oplossingen voor, zoals kleinschalige, publieke opvang, stabiele financiering voor de IND, en verplichte taal- en werkprogramma’s.
Het migratiedebat moet verder kijken dan kostenmodellen en politiek. Migranten leveren onmisbare bijdragen aan de economie en de samenleving, vooral in essentiële beroepen. Echte beperkingen liggen in infrastructuur en fysieke middelen, niet in financiële lasten of kostenposten.
Nederland ontvangt relatief weinig asielzoekers, niet door beleidsregels, maar door geografische ligging en veiligheid. Sociale netwerken en reismogelijkheden spelen grotere rollen in migrantenkeuzes dan een aanzuigende werking van het asielbeleid, blijkt uit recent onderzoek.