Donald Trump beloofde een harde aanpak van immigratie. Inmiddels wordt duidelijk wat dat in de praktijk inhoudt. In een video is te zien hoe ICE-agenten (de Amerikaanse vreemdelingenpolitie) de ruit van een auto inslaan om een man te arresteren – terwijl zijn zwangere vrouw naast hem zit, gillend van angst.
De man smeekt: “Ze is zwanger!”. De vrouw smeekt: “Dit is illegaal!”. Maar het maakt allemaal niets uit. Donald Trump en zijn medestanders – figuren als Stephen Miller, de architect van het hardvochtige immigratiebeleid – hebben besloten dat deze man weg moet. Waarom? Omdat hij ‘illegaal’ is. Punt. Geen proces, geen nuance, geen medemenselijkheid. Alleen brute macht verpakt als beleid.
En daar stopt het niet. Tijdens CPAC – de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse extreemrechtse beweging, waar politici, complotdenkers en lobbyisten samenkomen om de meest reactionaire ideeën uit te wisselen – laat een man zich lachend filmen in een nep-ICE-uniform dat hij op Amazon heeft gekocht. Voor de grap loopt hij rond bij bouwmarkten in ‘sanctuary cities’ – steden die migranten proberen te beschermen – om te zien hoe mensen in paniek wegrennen. Hij noemt het “entertainment”.
Dit is geen beleid, dit is een schouwspel. Een show van angst, opgevoerd voor de camera en de achterban. En als je denkt dat dit allemaal is om Amerika ‘veiliger’ te maken: dat is het niet. Het draait om quota. Elke ICE-afdeling moet minstens 75 mensen per dag oppakken. Dat zijn bijna 2.000 mensen per dag.
Aanvankelijk beweerden ze dat het alleen ging om ‘gevaarlijke criminelen en terroristen’. Maar die façade is allang doorgeprikt. In werkelijkheid wordt iedereen zonder papieren opgejaagd – niet vanwege enig aantoonbaar gevaar, maar omdat er quota gehaald moeten worden. En wie belandt er in het vizier? Vooral mensen met een bruine huid, mensen met een Arabische naam, mensen die ‘niet-Amerikaans genoeg’ ogen. Het deportatiesysteem is niet alleen gevoelloos, het is racistisch van opzet. Waar cijfers belangrijker worden dan mensen, en kleur belangrijker dan recht, daar heerst willekeur – en begint onderdrukking.
Kijk naar het voorbeeld van Mahmoud Khalil. Student, activist, leider van een protest tegen de oorlog in Gaza. Een man met een geldige verblijfsvergunning, getrouwd met een Amerikaanse burger, ook zijn vrouw zwanger. Toch werd hij gearresteerd in New York en overgebracht naar Louisiana. Waarom? Omdat een rechter daar conservatiever is – en makkelijker instemt met deportatie. Dus nee, dit gaat niet om veiligheid. Het gaat om politieke repressie.
En terwijl dit allemaal gebeurt, lopen de daders van de aanval op het Capitool op 6 januari 2021 vrij rond. Sommigen kregen gratie van Trump – mannen die probeerden de democratie omver te werpen, agenten mishandelden en politici wilden lynchen. Eén van hen, die dus een tweede kans kreeg van het systeem, raakte later betrokken bij een schietpartij met de politie en werd daarbij gedood. Anderen, zoals de zogenaamde ‘QAnon Shaman’, gingen na hun vrijlating direct online opscheppen dat ze vrij zijn en nu “wapens gaan kopen”.
Immigranten worden gecriminaliseerd, opgejaagd, gedeporteerd – terwijl extreemrechtse binnenlandse terroristen worden beschermd. Waarom? Omdat de immigrant de zondebok is. Een bliksemafleider. Ondertussen profiteren de echte machthebbers: miljardairs, vrienden van Trump. Zij bouwen de detentiecentra. Zij krijgen de contracten. Zij verdienen geld aan mensen die worden opgesloten omdat ze de verkeerde kleur huid hebben, of de verkeerde mening. Zij verdienen – en anderen lijden.
En op welke wet is dit allemaal gebaseerd? De Alien Enemies Act – een wet uit 1798, ouder dan slavernij-afschaffing, ouder dan de Amerikaanse burgeroorlog. Ooit geschreven tijdens spanningen met Frankrijk, later misbruikt om tijdens de Tweede Wereldoorlog tienduizenden onschuldige Japanners, Duitsers en Italianen op te sluiten. Nu wordt diezelfde wet opnieuw afgestoft door Trump en zijn kliek om migranten te deporteren, zogenaamd in het belang van ‘veiligheid’. Rechters hebben zich er al tegen uitgesproken, maar hun oordeel wordt genegeerd. Want als het ze uitkomt, grijpen ze naar elke wet – hoe oud, racistisch of ongrondwettelijk ook – zolang die past in hun autoritaire agenda.
Dit is autoritair bestuur. Dit is wat er gebeurt als een regering geen tegenspraak meer duldt. Als protest wordt gezien als bedreiging. Als afkomst wordt behandeld als misdaad.
En denk niet dat het jou niet zal raken. Vandaag zijn het migranten zonder papieren. Morgen misschien mensen met een kritische stem. Journalisten. Klimaatactivisten. Mensen die protesteren tegen oorlog of koloniale misdaden. Mensen die weigeren zich te schikken naar wat ‘normaal’ heet te zijn. De grens schuift. Altijd richting meer controle, meer onderdrukking — en minder ruimte om mens te zijn.
Blijf wakker. Blijf waakzaam. Deel deze verhalen. Want straks slaan ze jouw autoraam in – en vraagt niemand meer waarom.