Marguerite van den Berg stelt de norm van werk als oplossing ter discussie. Ze benadrukt hoe werk ons uitput en pleit voor het herwaarderen van onbetaalde arbeid en collectief verzet tegen een systeem dat afhankelijkheid en vermoeidheid in stand houdt.
Neoliberalisme heeft de Nederlandse samenleving hervormd via marktwerking in zorg en onderwijs, arbeidsflexibilisering en toenemende ongelijkheid. Deze ideologie bevordert winst boven welzijn, ondermijnt collectieve voorzieningen en vergroot de kloof tussen rijk en arm, met blijvende sociale en economische gevolgen.
Pierre Ramus analyseert hoe het kapitalisme crises overleeft door de arbeidersklasse uit te buiten. Hervormingen lossen niets op; alleen georganiseerde actie kan verandering brengen. Directe strijd en solidariteit zijn essentieel om een rechtvaardige samenleving op te bouwen en de structurele ongelijkheid te doorbreken.
In 1964 werd vakbondsactiviste Kowsilla vermoord door een stakingsbreker in Guyana, een daad van koloniale onderdrukking en verdeel-en-heerspolitiek. De Britse autoriteiten manipuleerden verkiezingen en versterkten etnische spanningen om arbeidersstrijd te ondermijnen, wat leidde tot dodelijk geweld en massale ontwrichting.
