Internationale studenten zwijgen uit angst voor de Amerikaanse overheid – Steeds meer internationale studenten in de Verenigde Staten durven zich niet meer uit te spreken. Niet in de klas, niet op sociale media, en zeker niet op straat. De reden: angst voor deportatie.
Repressie wordt beleid
De repressie tegen internationale studenten en hun bondgenoten wordt steeds verder opgevoerd. Het Amerikaanse ministerie van Homeland Security heeft aangekondigd dat sociale media van internationale studenten en migranten actief worden gescreend op vermeende “antisemitische activiteit”. In werkelijkheid richt deze surveillance zich vooral op mensen die zich uitspreken tijdens pro-Palestijnse protesten op universiteitscampussen.
Tegelijkertijd worden studenten vervolgd met ongekende hardheid. Meerdere studenten van Stanford University zijn aangeklaagd op basis van zware strafbare feiten, waaronder vandalisme en samenzwering, vanwege hun deelname aan een gebouwbezetting in solidariteit met Palestina.
De intimidatie stopt niet bij studenten. Een burgerrechtenadvocaat uit Michigan werd door grensagenten ondervraagd over zijn cliënten en gevraagd zijn telefoon af te staan — enkel omdat hij juridische steun biedt aan een pro-Palestijnse demonstrant.
Deze gebeurtenissen zijn geen op zichzelf staande incidenten. Ze vormen samen een patroon: solidariteit met Palestina wordt gecriminaliseerd, vrije meningsuiting ondermijnd, en politieke betrokkenheid afgestraft.
Sinds maart zijn al honderden studenten hun visum kwijtgeraakt. In sommige gevallen zijn ze ook uit het officiële studentenregister gehaald, waardoor ze geen recht meer hebben om in het land te blijven. De cijfers lopen op: volgens sommige schattingen zijn sinds Trump’s terugkeer al duizenden studenten geraakt.
Sommige studenten weten niet eens dat hun status is ingetrokken. Ze horen het pas wanneer ze worden opgepakt of als hun universiteit per toeval iets in de database ontdekt.
Wat deze repressie extra pijnlijk maakt, is dat veel studenten alleen maar hun mening uitten. Ze spraken zich uit over Palestina. Ze gingen naar een protest. Of ze deelden iets op social media dat als “radicaal” werd gezien. In veel gevallen werd geen enkele reden gegeven. Alleen dat er “nieuwe informatie” was, zonder verdere uitleg.
De Amerikaanse overheid zegt dat ze op zoek is naar extremisten. Maar wat we zien, is iets anders: studenten die opkomen voor mensenrechten, worden behandeld als een gevaar. De repressie treft vooral studenten die zich solidair tonen met Palestijnen — of die gewoon kritiek hebben op het Amerikaanse beleid.
Op sommige universiteiten is het aantal ingetrokken visa in een paar dagen tijd verdubbeld. Studentenverenigingen waarschuwen hun leden om voorzichtig te zijn met wat ze zeggen en posten. Veel studenten wissen hun accounts, vermijden publieke plekken of maken een noodplan voor het geval ze worden opgepakt.
Een studente in Washington, zelf actief in de studentenraad, heeft zelfs afspraken gemaakt met vrienden over wat ze moeten doen als zij gearresteerd wordt tijdens een protest: wie filmt, wie zoekt hulp, wie belt de universiteit.
Het is doelbewuste intimidatie. Een strategie van angst en controle, gericht op buitenlandse studenten die zich durven uitspreken. Niet omdat ze een gevaar vormen, maar omdat hun solidariteit met Palestina het dominante narratief doorbreekt. De boodschap is duidelijk: wie protesteert, wordt gestraft.
We zien hier een nieuwe vorm van McCarthyisme ontstaan. Waar in de jaren ’50 “communisten” de vijand waren, zijn het nu “Hamas-sympathisanten” — een vage categorie waar alles onder kan vallen wat niet strookt met de regeringslijn. Het doel is hetzelfde: mensen afschrikken, isoleren en laten zwijgen. Alleen is de repressie nu gericht op migranten zonder staatsburgerschap, zonder bescherming. En precies dat maakt deze heksenjacht nóg gevaarlijker.
Toch zijn er studenten die weigeren te buigen. Die, ondanks de dreiging van deportatie, blijven spreken. Niet uit naïviteit, maar omdat ze weten: zwijgen is medeplichtig zijn.
Zij verdienen geen medelijden. Ze verdienen bondgenoten. Actie. Confrontatie.
Want zolang de VS studenten de mond snoert en solidariteit criminaliseert, moeten wij het wél zeggen:
Free Palestine is geen misdaad. Repressie is dat wel.