Het kabinet toont na acht maanden falende politiek en bestuurlijke onwil. Asiel- en pensioenplannen stuiten op vernietigende kritiek van de Raad van State en uitvoeringsorganisaties. Terwijl sociale ongelijkheid groeit, speculeert het kabinet op chaos en verdeelt het systematisch solidariteit en draagvlak.
Bezuinigingen op internationale samenwerking maken Nederland kwetsbaarder. Handel, klimaat en veiligheid vereisen wereldwijde samenwerking. Het isolationistische beleid van minister Reinette Klever bedreigt banen, stabiliteit en invloed. Nederland kan zich geen eilandmentaliteit permitteren zonder economische en sociale gevolgen te ondervinden.
Geert Wilders gebruikt racistische campagnes om de aandacht af te leiden van zijn steun aan harde bezuinigingen die arbeiders treffen. Van het openbaar vervoer tot zorg en uitkeringen: zijn beleid beschermt de rijken en schaadt de gewone Nederlander.
Minister Fabers grenscontroles blijken vooral een oefening in retoriek, zonder praktische uitvoering of effectiviteit. De plannen veroorzaken verwarring en benadrukken verdeeldheid in grensregio’s, terwijl het Schengen-ideaal van open grenzen plaatsmaakt voor politiek theater en symbolische barrières.
Met AI-gegenereerde nepbeelden verspreidt de PVV systematisch angst voor migratie via Facebookpagina’s. Racistische karikaturen, nepgezinnen en stereotype voorstellingen versterken polarisatie. Uit onderzoek blijkt directe betrokkenheid van PVV-Kamerlid Maikel Boon bij dit netwerk van digitale desinformatie en manipulatie.
Geert Wilders’ uitspraken en sociale media versterken de haat tegen moslims en parallellen met antisemitisme uit het verleden. Dit stuk onderzoekt de huidige mechanismen van uitsluiting, radicalisering via TikTok en de noodzaak van solidariteit tegen haatzaaien.
Geert Wilders’ bezoek aan Israël onthult zijn groeiende banden met extreemrechts en kolonistenleiders. Terwijl hij zichzelf als verdediger van Israël positioneert, laat zijn reis ook diplomatieke spanningen en controverses zien die de fundamenten van democratie en mensenrechten ondermijnen.
De motie-Becker legt diepgewortelde problemen in politiek en samenleving bloot: stigmatisering, discriminatie en de voortdurende tweederangsstatus van Nederlanders met een migratieachtergrond. Het onthult een zorgwekkende verschuiving naar controle en uitsluiting, terwijl zogenaamd sociale partijen hun electoraal opportunisme tonen.
Het kabinet-Schoof symboliseert een zorgwekkende normalisatie van radicaal-rechts beleid. Lokale initiatieven bieden krachtig verzet, van vluchtelingenopvang tot klimaatprojecten. Door solidariteit en organisatie kunnen we deze dreiging tegengaan en bouwen aan een inclusieve, rechtvaardige samenleving waar niemand wordt uitgesloten.
Karin Amatmoekrim bekritiseert de Nederlandse media voor hun eenzijdige verslaggeving over de Maccabi-rellen en wijst op de blindheid voor racistische provocaties van Israëlische supporters in Amsterdam. Ze benadrukt het gevaar van het framen van Israël-kritiek als antisemitisme.