Geert Wilders presenteert zich steevast als de kampioen van de ‘gewone man’. Maar wie zich niet laat verblinden door zijn retoriek, ziet een politicus wiens beleid stelselmatig ingaat tegen de belangen van de arbeidersklasse. Onder het dekmantel van haatcampagnes tegen migranten, moslims en mensen van kleur, verbergt de PVV haar medeplichtigheid aan het rechtse afbraakbeleid dat de ongelijkheid in Nederland verdiept.
Het migratierookgordijn als bliksemafleider
Sinds het aantreden van het nieuwe kabinet grijpt Wilders opnieuw naar zijn favoriete strijdtoneel: de ‘asielcrisis’. Zijn roep om een ‘opt-out’-beleid binnen de EU doet denken aan de lijn van autoritaire leiders als Viktor Orbán. Ook in Polen zijn vergelijkbare geluiden te horen, al is Donald Tusk inmiddels oppositieleider en niet langer premier.
Maar deze vurige retoriek over migratie dient een ander doel: het afleiden van de aandacht. Terwijl Wilders fulmineert over grenzen en vluchtelingen, steunt hij beleid dat de sociale zekerheid uitholt en de positie van arbeiders ondermijnt.
Een carrière gebouwd op afbraak
Wilders’ verleden in de VVD spreekt boekdelen. Al in de jaren ’90 schaarde hij zich achter neoliberale hervormingen: verhoging van de AOW-leeftijd, bezuinigingen op zorg en sociale zekerheid. Zijn overstap naar de PVV veranderde daar weinig aan – behalve dat het racistische ondertonen kreeg. De partij doet zich voor als bondgenoot van ‘Henk en Ingrid’, maar steunt ondertussen keer op keer beleid dat vooral de belangen van de rijken dient.
Zijn verkiezingsslogan ‘Nederlanders op 1’ klinkt sociaal, maar is in de praktijk hol gebleken. In stemmingen over zorg, uitkeringen en publieke voorzieningen kiest de PVV steevast de kant van bezuinigingen.
Uitkeringen en sociale vangnetten onder vuur
Een schrijnend voorbeeld: de Participatiewet van 2015. Deze wet, die bijstandsgerechtigden tot ‘tegenprestatie’ dwingt, kreeg steun van de PVV. Gemeenten worstelen sindsdien met de uitvoering, en honderden mensen raken hulp kwijt omdat ze niet aan bureaucratische voorwaarden kunnen voldoen.
Wilders’ framing van bijstandsontvangers als fraudeurs is misleidend. De meeste zogeheten ‘fraudegevallen’ blijken terug te voeren op administratieve vergissingen. Desondanks gebruikt de PVV zulke incidenten als kapstok voor nog strenger beleid.
Partij van Veelverdieners
De PVV profileert zich als sociaal, maar steunt maatregelen die vooral de elite bevoordelen. Denk aan het handhaven van de hypotheekrenteaftrek – een regeling waarvan vooral de bovenklasse profiteert – en het blokkeren van strengere regels tegen belastingontwijking.
Het belastingstelsel blijft hierdoor scheef: werkenden betalen relatief meer dan miljonairs. Toch ontbreekt elk verzet vanuit de PVV. Sterker nog, Wilders stemt vaak lijnrecht tegen maatregelen die dit onevenwicht zouden corrigeren.
De publieke sector als sluitpost
Onder het mom van ‘Nederland eerst’ ondermijnt de PVV de publieke sector. Bezuinigingen van honderden miljoenen op zorg, openbaar vervoer en infectieziektebestrijding raken vooral mensen met lagere inkomens. In Amsterdam stijgen de OV-tarieven fors; voor veel mensen buiten de grote steden dreigt isolatie omdat buslijnen verdwijnen.
De PVV laat het gebeuren – zonder protest. Dat roept vragen op over haar zelfverklaarde missie om de belangen van ‘de gewone Nederlander’ te verdedigen.
Aanvallen op arbeidersrechten
De aanval stopt niet bij de publieke sector. In 2016 pleitte de PVV ervoor om cao’s niet langer algemeen verbindend te verklaren. Daarmee zouden collectieve arbeidsvoorwaarden worden uitgehold. Een recent stilzwijgen over verhoging van het minimumloon onderstreept opnieuw: sociaal klinkt de PVV alleen in campagnetijd.
Tijd voor solidariteit
De werkelijke strijdlijn loopt niet langs afkomst of religie, maar tussen kapitaal en arbeid. Wilders zet bevolkingsgroepen tegen elkaar op, terwijl hij achter de schermen de belangen van de elite verdedigt.
Het is tijd voor vakbonden, sociale bewegingen en progressieve krachten om zich te verenigen. Niet tegen mensen van buitenaf, maar tegen het beleid dat solidariteit ondergraaft. Alleen met collectieve actie – stakingen, mobilisaties, lokale initiatieven – kunnen we het tij keren. Een samenleving waarin iedereen meetelt, begint met verzet tegen het rookgordijn van verdeeldheid.
Nieuwe inzichten, kritische verhalen
Op vrheid.nl schrijven we over vrijheid, gelijkheid, klimaat en LHBTQ+ rechten. Altijd scherp, altijd onafhankelijk. Blijf ons volgen en mis niets!
