Degrowth en Socialisme

Kapitalisme dwingt tot eindeloze groei, wat leidt tot ecologische en sociale crises. Degrowth biedt een alternatief, maar mist vaak een strategie voor machtsverandering. Door degrowth te verbinden met klassenstrijd en arbeidersmacht ontstaat een reëel pad naar een duurzame en rechtvaardige toekomst.

Een Nieuwe Wereldorde aan de Horizon

China daagt de kapitalistische wereldorde uit door economische groei, strategische investeringen en dedollarisering. Terwijl de Amerikaanse hegemonie verzwakt, ontstaan nieuwe machtsverhoudingen. Dit mondiale keerpunt biedt kansen én risico’s voor sociale rechtvaardigheid, afhankelijk van hoe macht en systemen zich herstructureren.

De onvermijdelijke ondergang van een machtig systeem

Kapitalisme bereikt zijn limiet, met groeiende ongelijkheid, structurele crises en ecologische uitputting. Dit economische systeem dient een kleine elite, terwijl miljarden in onzekerheid leven. De tijd is rijp voor verandering: een wereld waar menselijkheid en duurzaamheid voorop staan.

Vrijheid in Arbeid

Het Nederlandse arbeidsethos verheerlijkt werk als morele plicht, terwijl prestatiedruk en economische dwang ons uitputten. Voorbeelden zoals Mondragón, basisinkomen in Finland en de achturige werkdag tonen aan dat arbeid menselijker en rechtvaardiger georganiseerd kan worden, voorbij kapitalistisch realisme.

De Wereld van Maïs

Maïs is een fundament van mondiale landbouw en een symbool van kapitalistische ongelijkheid. Van Amerikaanse subsidies tot Braziliaanse export en Nederlandse afhankelijkheid van veevoer, dit artikel pleit voor duurzame alternatieven die biodiversiteit herstellen, voedselsoevereiniteit bevorderen en sociale rechtvaardigheid nastreven.

Karl Polanyi en The Great Transformation

Karl Polanyi’s The Great Transformation analyseert hoe kapitalisme arbeid, grond en kapitaal reduceert tot fictieve waaren, met ontwrichtende gevolgen voor samenleving en natuur. Tegenbewegingen zoals milieuprotesten en sociale coöperaties bieden hoop op een rechtvaardigere economie en democratische controle.

Grenzen als Machtsmechanisme

Albina Fetahaj analyseert grenzen als machtsmechanismen die ongelijkheid versterken. Ze verbindt deze aan kapitalisme, kolonialisme en imperialisme en bekritiseert recente Europese grenscontroles als symptoombestrijding. Haar werk pleit voor radicale heroverweging en een inclusieve wereld zonder fysieke of politieke barrières.