Politiesurveillance in Nederland en Europa groeit snel, van kentekenherkenning tot gezichtsherkenning. Terwijl technologie vooruitgaat, blijven toezicht en wetgeving achter, waardoor fundamentele burgerrechten en privacy steeds sterker onder druk komen te staan.
De motie-Bontenbal-Yeşilgöz vergroot surveillancemiddelen onder het mom van veiligheid. Historische voorbeelden tonen hoe zulke bevoegdheden zelden verdwijnen en vrijheid langzaam wordt uitgehold. Kiezers staan voor een fundamentele keuze over vertrouwen, controle en democratische rechten.
Trump gebruikt TikTok en mediadeals om zijn macht te versterken, wetten te negeren en instituties te ondermijnen, wat de Amerikaanse democratie ernstig onder druk zet.
Platformwerkers navigeren flexibel, maar onder hoge druk: ze werken lange dagen, onder digitale controle en zonder zekerheid. In Amsterdam ontstaan alternatieven waarin ze zelf eigenaar zijn en keuzes maken, en daarmee bouwen ze, stap voor stap, aan solidariteit en autonomie.
Een prikkelende oproep tot zelfstandig denken in een tijd van groepsdruk, algoritmische beïnvloeding en politieke conformiteit. Stilte, reflectie en kritisch bewustzijn vormen het echte verzet.
Palantir verandert mensen in risicoscores, op basis van gedrag, afkomst of afwijking. De technologie verspreidt zich stilletjes door overheid en politie, tot in Nederland, waar toezicht normaler wordt dan rechtvaardigheid.
Nicholas Carr onthult in The Shallows hoe digitale technologieën ons denkvermogen ondermijnen: oppervlakkigheid, versnippering en impulsiviteit nemen het over. Zijn werk zet aan tot bewustzijn over aandachtverlies, en vormt de cruciale eerste stap richting diepgaandere, structurele kritiek.
Economische verslavingsmechanismen worden gebroken door collectieve initiatieven: van open‑source alternatieven en rustrituelen tot buurtcoöperaties en speelse culturele sabotage. Verzet ontstaat niet alleen in de straat, maar in de manier waarop we technologie, tijd en aandacht opnieuw opbouwen.
Technologische dominantie, geopolitiek en asymmetrische oorlogvoering vormen de kern. Israël gebruikt AI, surveillance en nucleaire doctrine om regionale macht te consolideren. Iran’s steun voor Palestijnse bevrijdingsbewegingen en de CIA‑geschiedenis versterken dit conflict.
Een scherpe analyse onthult een digitale piramide waarin cloudheren domineren, gevolgd door ondernemers, arbeiders en eindgebruikers. Data en platforms functioneren als moderne ketenen, waardoor autonomie verdwijnt en democratische controle plaatsmaakt voor algoritmische macht en privaat beheer van digitale infrastructuur.