Internationale studenten in de VS worden geïntimideerd, gecensureerd en gedeporteerd vanwege hun steun aan Palestina. Angst dwingt hen tot stilte, maar sommigen weigeren te zwijgen. Deze repressie toont een nieuwe vorm van politiek McCarthyisme — gericht op migranten en solidariteit.
Westerse feministen spreken zich vaak uit tegen vrouwenonderdrukking, maar zwijgen opvallend over Palestijnse vrouwen. Selectieve solidariteit, islamofobie en geopolitieke belangen beïnvloeden het feminisme, waardoor echte gelijkheid ontbreekt. Voor een eerlijker feminisme is inclusieve, grensoverstijgende solidariteit essentieel, zonder politieke agenda’s.
De BBC toont met haar eenzijdige pro-Israëlische berichtgeving een gebrek aan journalistieke integriteit. Ondanks het terugtrekken van troepen blijft Israël Gaza volledig controleren, wat neerkomt op voortgaande bezetting. Palestijns lijden wordt gebagatelliseerd, terwijl Israël voortdurend als slachtoffer wordt gepresenteerd.
Keir Starmer’s opportunisme weerspiegelt de politieke lafheid van de sociaaldemocratie in Europa. Net als Labour weigert de Nederlandse regering principiële keuzes te maken over Palestina. Politieke leegte en angst voor conflict leiden tot moreel failliet bestuur en medeplichtigheid aan koloniale onderdrukking.
Donald Trump stelt openlijk voor om Gaza te annexeren en de Palestijnse bevolking permanent te verdrijven. Traditionele media verdoezelen dit als een herontwikkelingsplan en weigeren het etnische zuivering te noemen. Dit normaliseert een oorlogsmisdaad en maakt journalisten medeplichtig aan genocide.