Het verhaal rond Tom Phillips toont hoe staatsmacht afwijking criminaliseert, hoe neoliberaal verval gemeenschappen verzwakt en hoe kinderen verworden tot strijdobjecten. Het roept op tot solidariteit en alternatieve structuren van zorg.
Neoliberalisme heeft de Nederlandse samenleving hervormd via marktwerking in zorg en onderwijs, arbeidsflexibilisering en toenemende ongelijkheid. Deze ideologie bevordert winst boven welzijn, ondermijnt collectieve voorzieningen en vergroot de kloof tussen rijk en arm, met blijvende sociale en economische gevolgen.
Het kabinet toont na acht maanden falende politiek en bestuurlijke onwil. Asiel- en pensioenplannen stuiten op vernietigende kritiek van de Raad van State en uitvoeringsorganisaties. Terwijl sociale ongelijkheid groeit, speculeert het kabinet op chaos en verdeelt het systematisch solidariteit en draagvlak.
Private-equityfondsen kopen bedrijven, laden ze vol met schulden en laten managers meedelen via fiscaal bevoordeelde turbo-aandelen. Terwijl bedrijven uitgehold worden, profiteren investeerders en managers van belastingtrucs. Een motie van NSC en PvdA/GroenLinks wil deze praktijken eindelijk zwaarder belasten.
Keir Starmer’s opportunisme weerspiegelt de politieke lafheid van de sociaaldemocratie in Europa. Net als Labour weigert de Nederlandse regering principiële keuzes te maken over Palestina. Politieke leegte en angst voor conflict leiden tot moreel failliet bestuur en medeplichtigheid aan koloniale onderdrukking.