Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Trotski waarschuwde dat revolutionair internationalisme concrete strategie vereist, geen dode dogma’s. Ultralinks defaitisme leidt tot passiviteit; alleen wie in vredestijd leert concreet denken, kan in oorlogstijd de klassenstrijd effectief verdiepen.
Nicholas Carr onthult in The Shallows hoe digitale technologieën ons denkvermogen ondermijnen: oppervlakkigheid, versnippering en impulsiviteit nemen het over. Zijn werk zet aan tot bewustzijn over aandachtverlies, en vormt de cruciale eerste stap richting diepgaandere, structurele kritiek.
Unamuno’s filosofie onthult een existentiële strijd tussen rede en geloof, geworteld in persoonlijke en maatschappelijke crises. Zijn literaire werk, gekenmerkt door introspectie en twijfel, fungeert als een spiegel voor de Spaanse identiteit en roept op tot authentiek denken en handelen.
Pío Baroja’s romans tonen een maatschappij in verval, met hoofdpersonages die weigeren zich te conformeren. Zijn scepticisme en libertaire individualisme roepen vragen op over engagement, klassenbewustzijn en de grenzen van afzijdigheid. Zijn werk blijft provocerend actueel.
André Breton verbond poëzie en politiek met radicale verbeelding. Als grondlegger van het surrealisme pleitte hij voor absolute geestelijke vrijheid en verzette hij zich tegen onderdrukking, waarbij hij droom en daad samenbracht in een strijd voor een rechtvaardige wereld.
Domheid is geen gebrek aan intelligentie, maar een gevaarlijke kracht die kritisch denken ondermijnt. Van Salem tot sociale media: groepsdenken en algoritmes versterken collectieve blindheid. Verzet begint bij intellectuele moed en het weigeren van gemakzuchtige antwoorden.
Azorín verkent de diepte van tijd en geheugen via verstilde beschrijvingen, maar zijn esthetiek roept ethische vragen op. Als beschouwer binnen een dictatuur confronteert hij ons met de kracht én de gevaren van stilte in tijden van ideologisch geweld.
Het essay verkent horizontale samenlevingsvormen en legt uit hoe Amazone-stammen zoals de Guayaki bewuste strategieën ontwikkelen om machtshiërarchieën te voorkomen. Hun egalitaire politiek en wederkerige economie laten zien dat samenleven zonder staat niet utopisch is, maar praktisch mogelijk.
Naomi Klein verbindt klimaatverandering met koloniale structuren, raciale ongelijkheid en economische uitbuiting. Ze onthult hoe groen beleid vaak onrechtvaardig en exclusief is. Haar oproep: een eerlijke, antikoloniale en inclusieve transitie, geïnspireerd door Edward Said’s kritische inzichten.
Socrates ontmaskert valse zekerheden en daagt opgelegde waarheden uit. Zijn radicale twijfel bevrijdt het denken van dogma’s en autoriteit, en stimuleert autonomie, zelfonderzoek en kritische dialoog als fundament voor een waarachtig, zelfstandig en verantwoordelijk leven.
