Donald Trump beloofde een keiharde aanpak van immigratie. Inmiddels zien we hoe die belofte zich vertaalt naar de praktijk. In een veelbesproken video slaan ICE-agenten (de Amerikaanse vreemdelingendienst) de ruit van een auto in om een man te arresteren. Zijn hoogzwangere vrouw zit naast hem, krijsend van angst.
De man roept wanhopig: “Ze is zwanger!” De vrouw schreeuwt: “Dit is illegaal!” Maar het mag niet baten. In de ogen van Trump en zijn medestanders – waaronder Stephen Miller, de geestelijke vader van het meedogenloze immigratiebeleid – is deze man slechts een dossiernummer. Een ‘illegaal’. Geen context, geen menselijke overweging, geen genade. Slechts brute macht, vermomd als beleid.
En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Tijdens CPAC – het jaarlijkse congres van de Amerikaanse extreemrechtse beweging waar politici, lobbyisten en samenzweringstheoretici de handen ineenslaan – ging een man in een nepuniform van ICE, gekocht via Amazon, grijnzend op jacht. Voor de grap. Hij bezocht bouwmarkten in zogenoemde ‘sanctuary cities’ – steden die migranten juist proberen te beschermen – om te kijken hoe mensen in paniek vluchtten. “Entertainment,” noemde hij het.
Dit is geen handhaving, dit is spektakel. Angst als politiek theater. En als je denkt dat het draait om veiligheid: dat is een illusie. Het gaat om cijfers. Elke ICE-eenheid heeft een dagquotum – 75 arrestaties per dag. Dat zijn bijna 2.000 mensen per etmaal. Wie worden er gepakt? Niet de zogenoemde ‘gevaarlijke criminelen’, maar wie het makkelijkst te vinden zijn: mensen zonder papieren, vaak met een niet-witte huidskleur, met een Arabische naam, met een accent. Het systeem is blind voor nuance, maar scherp afgesteld op kleur en afkomst. Het is niet alleen gevoelloos, het is institutioneel racistisch.
Neem het voorbeeld van Mahmoud Khalil. Student, activist, getrouwd met een Amerikaanse vrouw, en bovendien in het bezit van een legale verblijfsvergunning. Toch werd hij opgepakt in New York en overgebracht naar een detentiecentrum in Louisiana – strategisch gekozen vanwege conservatievere rechters die vaker akkoord gaan met deportatie. De boodschap is glashelder: wie zich uitspreekt, loopt gevaar. Het gaat hier niet om nationale veiligheid, maar om politieke afstraffing.
Ondertussen lopen veel daders van de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021 nog vrij rond. Velen kregen gratie van Trump. Dit waren geen onschuldige demonstranten, maar mannen die de democratie wilden ondermijnen, agenten aanvielen en parlementsleden bedreigden. Eén van hen, later betrokken bij een gewelddadig incident met de politie, werd daarbij dodelijk getroffen. Anderen, zoals de ‘QAnon Shaman’, gingen na hun vrijlating direct online om op te scheppen over hun vrijheid – en over het kopen van wapens.
De realiteit is schrijnend: migranten worden gecriminaliseerd, opgejaagd en gedeporteerd, terwijl binnenlandse terroristen vrij spel krijgen. Waarom? Omdat de immigrant de perfecte zondebok is. Iemand om de aandacht op te vestigen, terwijl de echte profiteurs – de miljardairs, de gevangenisbouwers, de beleidsmakers – stilletjes cashen op de rug van menselijk leed. Detentiecentra worden niet door de staat gebouwd, maar door private bedrijven. Elk bezet bed levert geld op. Deportatie is een industrie geworden.
De juridische basis voor dit alles? De Alien Enemies Act van 1798 – ouder dan de afschaffing van de slavernij. Ooit bedoeld om tijdens spanningen met Frankrijk vijanden van de staat te weren, later misbruikt om tienduizenden Japanners, Duitsers en Italianen op te sluiten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vandaag wordt dezelfde wet afgestoft om migranten te deporteren, zogenaamd voor de veiligheid. Rechters hebben er al kritiek op geuit, maar hun bezwaren worden genegeerd. Voor Trump en co. geldt: elke wet is bruikbaar – hoe archaïsch of discriminerend ook – zolang ze past in hun autoritaire agenda.
Dit is autoritarisme in actie. Dit is wat er gebeurt als machthebbers geen kritiek meer dulden. Als afkomst een misdaad wordt. Als protest als bedreiging wordt gezien.
En denk niet dat het jou nooit zal raken. Vandaag zijn het migranten zonder papieren. Morgen zijn het journalisten. Klimaatactivisten. Oorlogstegenstanders. Mensen die zich durven uitspreken. De grens verschuift – altijd richting minder vrijheid, minder menselijkheid.
Blijf wakker. Blijf waakzaam. Deel deze verhalen. Want voor je het weet, bonkt iemand op jouw raam. En dan kijkt niemand meer op.