De Spaanse Burgeroorlog was niet enkel een strijd tegen Franco, maar ook een poging tot sociale bevrijding. Anarchisten, arbeiders en vrouwen bouwden collectieven, vochten voor vrijheid en lieten een blijvende erfenis van hoop en verzet achter.
Thomas Sankara’s korte revolutie in Burkina Faso laat zien hoe gemeenschappen zelf macht, zorg en productie kunnen organiseren. Zijn erfenis schuurt nog steeds, omdat ze een alternatief toont voor afhankelijkheid, ongelijkheid en elites.
Vrouwen in de Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) namen hun vrijheid in eigen hand: zij vochten, organiseerden en bouwden nieuwe vormen van collectieve macht, waarmee ze de fundamenten van emancipatie en solidariteit ingrijpend herdefinieerden.
André Breton verbond poëzie en politiek met radicale verbeelding. Als grondlegger van het surrealisme pleitte hij voor absolute geestelijke vrijheid en verzette hij zich tegen onderdrukking, waarbij hij droom en daad samenbracht in een strijd voor een rechtvaardige wereld.
John Brown, een witte revolutionair uit 19e-eeuws Amerika, koos voor gewapende solidariteit met tot slaaf gemaakten. Zijn daden confronteren ons vandaag met de vraag: wat zijn wij bereid op te geven in de strijd tegen racisme en onderdrukking?
Een blik op de Koerdische bevrijdingsbeweging, met nadruk op vrouwenstrijd, ideologisch verzet en internationale solidariteit. Şehîd Sara’s rol toont hoe revolutionaire organisatie fundamenteel blijft in tijden van militarisering en groeiend fascisme – ook voor activisten hier.
Pierre Ramus analyseert hoe het kapitalisme crises overleeft door de arbeidersklasse uit te buiten. Hervormingen lossen niets op; alleen georganiseerde actie kan verandering brengen. Directe strijd en solidariteit zijn essentieel om een rechtvaardige samenleving op te bouwen en de structurele ongelijkheid te doorbreken.
Peter Kropotkin combineerde wetenschap en activisme en gaf zijn bevoorrechte positie op voor sociale verandering. Hippolyte Havel beschreef hem in 1912 als een revolutionair denker die niet alleen sprak over rechtvaardigheid, maar ernaar leefde. Zijn nalatenschap blijft vandaag relevant.
Russische anarchisten van de twintigste eeuw verzetten zich tegen zowel de tsaristische als de Bolsjewistische overheersing. Ondanks onderdrukking en interne verdeeldheid bleven zij trouw aan hun idealen van een stateloze samenleving, gericht op vrijheid, gelijkheid en zelfbeschikking voor iedereen.
Een krachtige uitspraak over sociale ongelijkheid wordt geplaatst in de context van de Verlichting, waarbij de relevantie van Rousseau’s ideeën over rechtvaardigheid en revolutie in de moderne samenleving wordt benadrukt.
