Pierre Ramus analyseert hoe het kapitalisme crises overleeft door de arbeidersklasse uit te buiten. Hervormingen lossen niets op; alleen georganiseerde actie kan verandering brengen. Directe strijd en solidariteit zijn essentieel om een rechtvaardige samenleving op te bouwen en de structurele ongelijkheid te doorbreken.
Peter Kropotkin combineerde wetenschap en activisme en gaf zijn bevoorrechte positie op voor sociale verandering. Hippolyte Havel beschreef hem in 1912 als een revolutionair denker die niet alleen sprak over rechtvaardigheid, maar ernaar leefde. Zijn nalatenschap blijft vandaag relevant.
Russische anarchisten van de twintigste eeuw verzetten zich tegen zowel de tsaristische als de Bolsjewistische overheersing. Ondanks onderdrukking en interne verdeeldheid bleven zij trouw aan hun idealen van een stateloze samenleving, gericht op vrijheid, gelijkheid en zelfbeschikking voor iedereen.
Een krachtige uitspraak over sociale ongelijkheid wordt geplaatst in de context van de Verlichting, waarbij de relevantie van Rousseau’s ideeën over rechtvaardigheid en revolutie in de moderne samenleving wordt benadrukt.
Dennis Bos analyseert hoe de Parijse Commune in de geschiedenis werd gemythologiseerd en door machtsstructuren werd vervormd. Zijn cultuurgeschiedenis onthult de strijd om betekenis en biedt een kritische kijk op revolutionaire idealen en hun vervorming.