Arbeidsmigranten in Nederland worden structureel uitgebuit door uitzendbureaus en bedrijven die winst boven menselijkheid plaatsen. Gemeenten en racisme worden als excuus gebruikt, terwijl de echte oplossing ligt in solidariteit, eerlijke huisvesting en het doorbreken van verdeeldheid op de werkvloer.
De wooncrisis in Spanje dwingt jongvolwassenen bij hun ouders te blijven wonen door torenhoge huren en een gebrek aan sociale woningen. Protesten en huurstakingen eisen structurele hervormingen om huisvesting weer als basisrecht in plaats van handelswaar te zien.
Privatisering verdringt publieke ruimte en vergroot ongelijkheid. Wat ooit gemeenschappelijk goed was, wordt nu gecontroleerd door commerciële belangen. We moeten strijden voor publieke voorzieningen die beschikbaar zijn voor iedereen, ongeacht hun inkomen.
De VVD wil arbeidsmigratie beperken en meer inzetten op automatisering, terwijl de aanbevelingen van de Commissie Roemer pleiten voor bescherming en integratie van migranten. De Tweede Kamer staat voor een keuze tussen deze uiteenlopende benaderingen.