De historische verhouding tussen het Verenigd Koninkrijk en Israël toont hoe koloniale erfenissen zich in nieuwe vormen blijven voortzetten. Het Britse rijk speelde een sleutelrol in de politieke contouren van het Midden-Oosten, waarbij beloften en machtspolitiek de basis legden voor een realiteit waarin vrijheid voor het Palestijnse volk steeds verder naar de achtergrond schoof. Die koloniale invloed werkt vandaag nog door: niet enkel in instituties en grenzen, maar ook in de manier waarop macht ongelijk verdeeld blijft.
In een recent artikel op Substack legt de Ierse schrijver Deaglan O’Mulrooney overtuigend uit waarom de band tussen Ierland en Palestina geen vrijblijvende sympathie is, maar voortkomt uit gedeelde ervaringen van kolonisatie, onderdrukking en culturele uitwissing.
O’Mulrooney is een jonge auteur en activist die zich momenteel omschoolt tot verpleegkundige. Hij schrijft geregeld opiniestukken over kolonialisme, internationale solidariteit en de politieke erfenis van het Britse Rijk. Zijn persoonlijke achtergrond maakt zijn stem bijzonder krachtig: hij spreekt niet louter vanuit theorie, maar vanuit een collectief geheugen dat diep getekend is door bezetting en verzet.
In zijn essay trekt hij een scherpe parallel. Ierland en Palestina liggen duizenden kilometers uit elkaar, maar dragen vergelijkbare littekens. De Britse kolonisatie van Ierland — gekenmerkt door landroof, culturele onderdrukking en hongersnood — weerspiegelt volgens hem de logica die vandaag in Palestina zichtbaar is: verdrijving, identiteitsuitwissing en de brute macht die het bestaan van een volk tot een “probleem” reduceert.
Daarnaast wijst hij op de historische rol van het Verenigd Koninkrijk. Niet alleen hield Londen Ierland eeuwenlang in zijn greep, maar via de Balfour-verklaring legde het ook de kiem voor de Israëlische kolonisatie. Nog altijd levert het Britse leger wapens aan Israël, wat voor O’Mulrooney een voortzetting is van dezelfde imperiale reflex.
Toch eindigt zijn betoog niet in pessimisme, maar in hoop. Het Ierse voorbeeld laat zien dat zelfs de machtigste imperia uiteindelijk niet onoverwinnelijk zijn. Eeuwenlang verzette het Ierse volk zich tegen overheersing en wist uiteindelijk onafhankelijkheid af te dwingen — een boodschap die, zo benadrukt hij, ook voor Palestina van groot belang is.
O’Mulrooney is een jonge auteur en activist die zich momenteel omschoolt tot verpleegkundige. Hij schrijft geregeld opiniestukken over kolonialisme, internationale solidariteit en de politieke erfenis van het Britse Rijk. Zijn persoonlijke achtergrond maakt zijn stem bijzonder krachtig: hij spreekt niet louter vanuit theorie, maar vanuit een collectief geheugen dat diep getekend is door bezetting en verzet.
In zijn essay trekt hij een scherpe parallel. Ierland en Palestina liggen duizenden kilometers uit elkaar, maar dragen vergelijkbare littekens. De Britse kolonisatie van Ierland — gekenmerkt door landroof, culturele onderdrukking en hongersnood — weerspiegelt volgens hem de logica die vandaag in Palestina zichtbaar is: verdrijving, identiteitsuitwissing en de brute macht die het bestaan van een volk tot een “probleem” reduceert.
Daarnaast wijst hij op de historische rol van het Verenigd Koninkrijk. Niet alleen hield Londen Ierland eeuwenlang in zijn greep, maar via de Balfour-verklaring legde het ook de kiem voor de Israëlische kolonisatie. Nog altijd levert het Britse leger wapens aan Israël, wat voor O’Mulrooney een voortzetting is van dezelfde imperiale reflex.
Toch eindigt zijn betoog niet in pessimisme, maar in hoop. Het Ierse voorbeeld laat zien dat zelfs de machtigste imperia uiteindelijk niet onoverwinnelijk zijn. Eeuwenlang verzette het Ierse volk zich tegen overheersing en wist uiteindelijk onafhankelijkheid af te dwingen — een boodschap die, zo benadrukt hij, ook voor Palestina van groot belang is.
Zijn conclusie is glashelder: solidariteit is niet enkel een politieke keuze, maar ook een persoonlijke. Ierland kent het gevoel van ontmenselijking en weigert daarom te zwijgen wanneer een ander volk door hetzelfde lot wordt getroffen.
Why does Ireland love Palestine? by Deaglan O’Mulrooney
just two peas in a pod of resistance.
Read on Substack
