Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Arundhati Roy verbindt literatuur met activisme. Ze bekritiseert kapitalisme, patriarchaat, Hindoe-nationalisme en milieuschade. Haar werk geeft stem aan onderdrukten en laat zien dat schrijven een daad van weigering én bevrijding kan zijn.
Palantir verandert mensen in risicoscores, op basis van gedrag, afkomst of afwijking. De technologie verspreidt zich stilletjes door overheid en politie, tot in Nederland, waar toezicht normaler wordt dan rechtvaardigheid.
Glinsterende feesten verhullen de scheuren van een vervagend imperium. Van verloren oorlogen tot ecologische crises: het kapitalistische spektakel nadert zijn einde, terwijl in de schaduw ruimte groeit voor verbondenheid en een nieuwe samenleving.
Vrijheid mag niet beperkt worden tot winstbejag. Pinkwashing verhult echte emancipatie door corporaties en staten te laten uitstralen alsof ze inclusief zijn, terwijl structureel onrecht en marginalisering onaangeroerd blijven. Solidariteit is geen marketing.
Economische verslavingsmechanismen worden gebroken door collectieve initiatieven: van open‑source alternatieven en rustrituelen tot buurtcoöperaties en speelse culturele sabotage. Verzet ontstaat niet alleen in de straat, maar in de manier waarop we technologie, tijd en aandacht opnieuw opbouwen.
Marguerite van den Berg stelt de norm van werk als oplossing ter discussie. Ze benadrukt hoe werk ons uitput en pleit voor het herwaarderen van onbetaalde arbeid en collectief verzet tegen een systeem dat afhankelijkheid en vermoeidheid in stand houdt.
In de VS wordt armoede beheerd door winstgerichte bedrijven, met schrijnende gevolgen. Publieke middelen vloeien naar private partijen, ten koste van kwetsbare mensen. Ook in Nederland schuurt de uitvoering van sociale zekerheid, zoals bij het UWV, met rechtvaardigheid en menselijkheid.
Trump regeert opnieuw met een kabinet vol tv-dokters, miljardairs en complotdenkers. Amerika ondermijnt zichzelf door domheid te verheffen tot strategie en instellingen af te breken. Een cynisch, urgent portret van een wereldmacht in vrije val.
De VVD blijft vasthouden aan achterhaalde industriepolitiek en technocratisch optimisme, terwijl de klimaatcrisis om structurele herziening vraagt. Ecomodernisten maskeren ideologie als redelijkheid en vermijden politieke keuzes die nodig zijn voor echte, groene, rechtvaardige transformatie.
Nederland faciliteert grootschalige belastingontwijking door multinationals, ten koste van publieke voorzieningen. Terwijl zorg en onderwijs onder druk staan, blijft Den Haag het belastingparadijs beschermen. Tijd om te kiezen: solidariteit of medeplichtigheid aan mondiale kapitaalvlucht.
