Neoliberalisme heeft de Nederlandse samenleving hervormd via marktwerking in zorg en onderwijs, arbeidsflexibilisering en toenemende ongelijkheid. Deze ideologie bevordert winst boven welzijn, ondermijnt collectieve voorzieningen en vergroot de kloof tussen rijk en arm, met blijvende sociale en economische gevolgen.
Nancy Fraser breidt Karl Polanyi’s ideeën uit met een “drievoudige beweging” die marktuitbreiding, sociale bescherming en emancipatie omvat. Ze biedt een vernieuwend perspectief om kapitalistische crises te begrijpen en roept op tot inclusieve en duurzame hervormingen die solidariteit en vrijheid combineren.
China daagt de kapitalistische wereldorde uit door economische groei, strategische investeringen en dedollarisering. Terwijl de Amerikaanse hegemonie verzwakt, ontstaan nieuwe machtsverhoudingen. Dit mondiale keerpunt biedt kansen én risico’s voor sociale rechtvaardigheid, afhankelijk van hoe macht en systemen zich herstructureren.
Progressieve politiek moet breken met het frame van extreemrechts door te focussen op solidariteit, duurzaamheid en rechtvaardigheid. Inspirerende voorbeelden uit Nederland en daarbuiten tonen hoe publieke investeringen en sociale cohesie oplossingen bieden voor economische ongelijkheid en politieke verdeeldheid.
Sociale zekerheid wordt afgebroken, terwijl politieke vertegenwoordigers falen en grassroots bewegingen vechten voor solidariteit en rechtvaardigheid. De strijd om een mensgerichte samenleving te bouwen, waarin economie ondergeschikt is aan menselijke waardigheid, wordt urgenter in tijden van groeiende ongelijkheid.
Het kabinet-Schoof symboliseert een zorgwekkende normalisatie van radicaal-rechts beleid. Lokale initiatieven bieden krachtig verzet, van vluchtelingenopvang tot klimaatprojecten. Door solidariteit en organisatie kunnen we deze dreiging tegengaan en bouwen aan een inclusieve, rechtvaardige samenleving waar niemand wordt uitgesloten.