Platformwerkers navigeren flexibel, maar onder hoge druk: ze werken lange dagen, onder digitale controle en zonder zekerheid. In Amsterdam ontstaan alternatieven waarin ze zelf eigenaar zijn en keuzes maken, en daarmee bouwen ze, stap voor stap, aan solidariteit en autonomie.
Vrouwen in de Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) namen hun vrijheid in eigen hand: zij vochten, organiseerden en bouwden nieuwe vormen van collectieve macht, waarmee ze de fundamenten van emancipatie en solidariteit ingrijpend herdefinieerden.
Analyse van de groei van maffia-sympathie in Turkije en Amsterdam, waar sociale leemtes ruimte scheppen voor informele macht. Nadruk ligt op gemeenschapsweerbaarheid, coöperatieve alternatieven en solidariteit als antwoord op criminele netwerken en neoliberale afbraak.
De Republikeinse Partij toont een patroon van hypocrisie: zichzelf presenteren als verdedigers van moraal en kinderen, terwijl leiders en bondgenoten verwikkeld raken in schandalen rond misbruik, doofpotten en projectie.
Samenwerking tussen cultuur, technologie en individuele keuzes ontregelt het monopolie van staten. Terwijl de Amerikaanse aantrekkingskracht afneemt, bouwt China aan een eigen mix van infrastructuur, verhalen en popcultuur. Macht toont zich steeds vaker horizontaal in netwerken van symbolen en gemeenschappen.
Charles D. Lu-A-Si, Surinaams communist en verzetsman, raakte uit het Nederlandse geheugen gewist. Zijn vergeten onthult hoe kolonialisme, racisme en politieke uitsluiting de herinneringscultuur en het verzetsverhaal hebben vervormd.
Muziek kan verzet symboliseren: van Bella Ciao tot El pueblo unido jamás será vencido, van religieuze hymnen tot hiphop. Samen vormen strijdliederen levende archieven van hoop, collectieve herinnering en de onverzettelijke stem van solidariteit.
Menno ter Braak stelde de autonomie van de geest centraal en keerde zich tegen kuddemoraal, ideologieën en middelmaat. Zijn nalatenschap toont hoe vrijheid een voortdurende oefening in onafhankelijk denken en verzet tegen conformisme blijft.
Een prikkelende oproep tot zelfstandig denken in een tijd van groepsdruk, algoritmische beïnvloeding en politieke conformiteit. Stilte, reflectie en kritisch bewustzijn vormen het echte verzet.
Katie Halper bekritiseert het Israëlische beleid door parallellen te trekken met nazi-praktijken, benadrukt maatschappelijke steun voor geweld en wijst op de koloniale wortels van het zionisme.