De PVV wordt beschreven als een gesloten machtsstructuur waarin angst, uitsluiting en centralisatie overheersen. Getuigenissen van ex-leden en interne patronen tonen hoe democratie ontbreekt en verharding systematisch wordt ingezet als politieke strategie.
Leonard E. Read inspireerde het moderne libertarisme met zijn lofzang op de vrije markt. Zijn denken verheerlijkte vrijwillige ruil, maar negeerde ongelijkheid en de cruciale rol van collectieve voorzieningen.
Democratie staat wereldwijd onder druk, maar juist in onverwachte landen en bewegingen duiken voorbeelden van veerkracht op. Jongeren kunnen inspiratie vinden in solidariteit, burgerkracht en het besef dat democratie nooit af is.
Sterk lokaal en landelijk bestuur vraagt samenwerking gebaseerd op vertrouwen, gelijkwaardigheid, afhankelijkheid en nabijheid. Alleen zo kunnen grote maatschappelijke vraagstukken zoals klimaat, zorg en sociale ongelijkheid effectief worden aangepakt.
Gastarbeiders in de jaren zestig en zeventig organiseerden wilde stakingen tegen uitbuiting en uitsluiting. Hun verzet legde de hypocrisie van het gastarbeidersbeleid bloot en toont hoe solidariteit van onderop verandering kan afdwingen.
Thomas Sankara’s korte revolutie in Burkina Faso laat zien hoe gemeenschappen zelf macht, zorg en productie kunnen organiseren. Zijn erfenis schuurt nog steeds, omdat ze een alternatief toont voor afhankelijkheid, ongelijkheid en elites.
Papiamentu belicht als taal van verzet en creativiteit, gevormd door slavernij en koloniale macht. Het toont de strijd om erkenning in onderwijs en benadrukt moedertaal als bron van emancipatie en culturele kracht.
Arundhati Roy verbindt literatuur met activisme. Ze bekritiseert kapitalisme, patriarchaat, Hindoe-nationalisme en milieuschade. Haar werk geeft stem aan onderdrukten en laat zien dat schrijven een daad van weigering én bevrijding kan zijn.
Brexit beloofde vrijheid en voorspoed maar leverde hogere prijzen, minder rechten en meer afleiding. Machthebbers en media sturen het debat naar cultuurstrijd terwijl echte sociale en economische problemen onbesproken blijven.
Platformwerkers navigeren flexibel, maar onder hoge druk: ze werken lange dagen, onder digitale controle en zonder zekerheid. In Amsterdam ontstaan alternatieven waarin ze zelf eigenaar zijn en keuzes maken, en daarmee bouwen ze, stap voor stap, aan solidariteit en autonomie.