In Amsterdam-West worden bewoners met jarenlange binding uit hun wijken verdreven door sloop, renovatie en stijgende huren. Politieke keuzes en marktbelangen vergroten ongelijkheid, terwijl bewoners zich organiseren voor het recht op betaalbare, passende huisvesting.
Volkshuisvesting verschoof van collectief ideaal naar marktmechanisme dat ongelijkheid verdiept. Brutalisme werd onterecht de zondebok, terwijl politiek beleid verantwoordelijk is voor het verval. Neoliberale keuzes concentreerden kwetsbare groepen in gemarginaliseerde wijken, met sociale uitsluiting en criminalisering als structureel gevolg.
