David Brooks verdedigt het neoliberalisme als rationeel midden, maar negeert structurele ongelijkheid en economische onzekerheid. Zijn visie maskeert de schade van marktwerking en globalisering. In Nederland echoot dit discours, waardoor sociale problemen worden gebagatelliseerd en alternatieven als onrealistisch worden afgedaan.
China’s economische groei heeft sociale spanningen vergroot. Staatsarbeiders voelen zich verraden, migrantenarbeiders worden uitgebuit en boeren strijden tegen landroof. Toenemende protesten worden onderdrukt, maar de instabiliteit groeit. Een collectieve opstand zou een grote bedreiging kunnen vormen voor de Communistische Partij.
De voedselindustrie maximaliseert winst ten koste van gezondheid, milieu en sociale rechtvaardigheid. Obesitas, economische ongelijkheid en politieke onwil om in te grijpen versterken deze crisis. Structurele hervormingen en collectieve actie zijn nodig om voedsel opnieuw als publiek goed te definiëren.
Progressieve politiek moet breken met het frame van extreemrechts door te focussen op solidariteit, duurzaamheid en rechtvaardigheid. Inspirerende voorbeelden uit Nederland en daarbuiten tonen hoe publieke investeringen en sociale cohesie oplossingen bieden voor economische ongelijkheid en politieke verdeeldheid.
