In de afgelopen weken hebben we een verhit en diep gepolariseerd debat in de Tweede Kamer kunnen volgen, waarin DENK-Kamerlid Stephan van Baarle harde beschuldigingen uitte over de mishandeling en intimidatie van Palestijnse sympathisanten in Amsterdam. Van Baarle legde de vinger op een pijnlijke plek: Nederland, dat zichzelf graag als een rechtsstaat en voorvechter van gelijkheid ziet, laat faliekant steken vallen in de bescherming van minderheden. Terwijl groepen met pro-Palestijnse sympathieën intimidaties ondergingen, leek de reactie van politiek Den Haag lauw en afzijdig.
De Dubbele Moraal van de Nederlandse Rechtsstaat
Van Baarle’s uitspraken zouden schokkend moeten zijn, maar in werkelijkheid werpen ze licht op een al lang aanwezige dubbele standaard. Terwijl Israëlische IDF-soldaten in Amsterdam hun aanwezigheid zonder veel politieke weerstand konden gebruiken om te provoceren en hun haat te uiten, werden moslimjongeren, en met name Marokkaanse Nederlanders, juist op de korrel genomen als potentiële veroorzakers van overlast en onrust. Waarom die verschillende aanpak? Omdat het de politieke status quo dient.
De breed gedragen rechts-populistische retoriek doet voortdurend een beroep op ‘Nederlandse waarden’. Maar wanneer moslimjongeren keer op keer worden gestigmatiseerd en met argusogen worden bekeken, worden die zogenaamde waarden vooral gebruikt om groepen weg te zetten en te ontmenselijken. Het is de welbekende zondebokstrategie: door moslims en met name Marokkaanse Nederlanders collectief aan te wijzen als ‘niet geïntegreerd’ en ‘een bedreiging voor de normen en waarden’, creëert men een afleidingsmanoeuvre. Het leidt de aandacht af van structurele problemen die Nederland zelf niet onder ogen durft te zien, zoals racisme en discriminatie.
Advertentie:
Zondebokpolitiek als Afleidingsmanoeuvre
Het is een oud politiek trucje: wanneer de samenleving in crisis verkeert, is er geen effectievere manier om de aandacht af te leiden dan door een bepaalde bevolkingsgroep als schuldige aan te wijzen. In Nederland zijn dat steevast moslims en mensen van Noord-Afrikaanse afkomst. De oproepen tot het afpakken van paspoorten, het invoeren van moskee-politie, en zelfs de uitspraken dat antisemitisme ‘ingebakken’ zou zijn in de islamitische cultuur, zijn geen incidenten. Ze zijn onderdeel van een diepere politieke strategie om de identiteit van Nederlanders met een migratieachtergrond voortdurend te ondermijnen en hen uit te sluiten.
In het debat hierover viel op hoe politici van verschillende partijen zich haastten om harder en strenger op te treden tegen moslimjongeren, om zich rechts van Geert Wilders te positioneren. In plaats van op te komen voor gelijke rechten en bescherming voor alle burgers, gebruiken zij de retoriek van ‘bescherming van Nederlandse waarden’ als excuus voor beleid dat minderheden verder marginaliseert.
De Illusie van Integratie
De toon van de Tweede Kamer en het kabinet laat een onderliggend probleem zien: de illusie dat Nederlanders van Noord-Afrikaanse of islamitische afkomst moeten blijven ‘integreren’. Politici zoals Van Baarle herinneren Nederland eraan dat deze mensen al Nederlands zijn. Zij hoeven geen loyaliteit te bewijzen of zich te schikken naar een beperkte definitie van ‘Nederlandse waarden’. De voortdurende nadruk op ‘integratie’ verdoezelt de kern van de kwestie: het institutionele racisme dat bepaalde groepen collectief verantwoordelijk houdt en hen hun Nederlanderschap ontzegt.
Rechtsstaat of Politieke Fictie?
Het is niet verwonderlijk dat vertrouwen in de rechtsstaat afkalft. Hoe kan men vertrouwen op een rechtssysteem dat passief toekijkt wanneer mensen die zich solidair verklaren met de Palestijnse zaak geïntimideerd worden in hun eigen stad? Hoe kunnen burgers geloven in een staat die bij racistische intimidatie geen vinger uitsteekt, maar wel iedereen in actie ziet schieten als het tijd is om moslimjongeren te veroordelen?
Als Nederland werkelijk een rechtsstaat wil zijn, is het essentieel om afstand te nemen van de zondebokpolitiek. We kunnen geen echte democratie en rechtsstaat claimen als niet alle burgers daarin beschermd worden. Wat de situatie van de afgelopen weken ons leert, is dat de Nederlandse politiek niet neutraal is. De rechtsstaat zou er moeten zijn voor álle burgers, maar laat duidelijk zien waar de prioriteiten liggen.
De Weg Vooruit: Einde aan Zondebokpolitiek
Het is tijd voor een diepgaande zelfreflectie van de politiek in Nederland. Het demoniseren van hele bevolkingsgroepen zorgt slechts voor meer verdeeldheid en een diepere kloof tussen burgers en de staat. In plaats van achter het schild van ‘Nederlandse waarden’ te schuilen, zou Nederland moeten kiezen voor de waarden die haar werkelijk democratisch maken: gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en bescherming voor iedereen. Als de politiek blijft doorgaan op deze weg van polarisatie en zondebokpolitiek, zal de samenleving hier uiteindelijk de prijs voor betalen.
Laten we eindelijk die rode lijn trekken: stop de zondebokpolitiek en geef iedere Nederlander, ongeacht afkomst of geloof, de bescherming en het respect dat hen toekomt.