Neoliberalisme heeft de Nederlandse samenleving hervormd via marktwerking in zorg en onderwijs, arbeidsflexibilisering en toenemende ongelijkheid. Deze ideologie bevordert winst boven welzijn, ondermijnt collectieve voorzieningen en vergroot de kloof tussen rijk en arm, met blijvende sociale en economische gevolgen.
China’s massale inzet van robots en kunstmatige intelligentie transformeert de industrie, verlaagt productiekosten en versterkt de concurrentiepositie ondanks handelsbarrières. Deze technologische opmars stelt Europa voor economische en sociale uitdagingen, waaronder werkgelegenheid en technologische soevereiniteit.
Vakbondsleiders in Nederland hebben zich herhaaldelijk laten inpalmen door politieke en economische elites, van het Akkoord van Wassenaar tot de WAO-hervormingen. Deze samenwerking ondermijnde de arbeidersbelangen en leidde tot toenemende verwijdering tussen vakbonden en hun achterban, met blijvende sociale gevolgen.
Bezuinigingen op internationale samenwerking maken Nederland kwetsbaarder. Handel, klimaat en veiligheid vereisen wereldwijde samenwerking. Het isolationistische beleid van minister Reinette Klever bedreigt banen, stabiliteit en invloed. Nederland kan zich geen eilandmentaliteit permitteren zonder economische en sociale gevolgen te ondervinden.
Arbeidsmigranten in Nederland worden structureel uitgebuit door uitzendbureaus en bedrijven die winst boven menselijkheid plaatsen. Gemeenten en racisme worden als excuus gebruikt, terwijl de echte oplossing ligt in solidariteit, eerlijke huisvesting en het doorbreken van verdeeldheid op de werkvloer.
