Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Stephen Miller ontwierp een staatslogica waarin migratie gelijkstaat aan controle en leed. Zijn invloed reikt tot ver buiten de VS: een ideologisch project dat democratie verschuift richting angst, hiërarchie en ontmenselijking — en waarschuwt voor onze eigen politieke koers.
Edith Stein verenigde geloof, filosofie en verzet. Als Joodse denker en karmelietes verbond ze empathie met vrijheid en solidariteit, en werd zo een symbool van menselijkheid tegenover fascisme, patriarchaat en moreel zwijgen.
Antifascisme is geen georganiseerde sekte maar een morele houding. Het rechtse frame dat antifa als terroristisch bestempelt, ondermijnt democratisch verzet. De beweging draait om solidariteit, waakzaamheid en de plicht om fascisme te blijven bestrijden.
Het verhaal rond Tom Phillips toont hoe staatsmacht afwijking criminaliseert, hoe neoliberaal verval gemeenschappen verzwakt en hoe kinderen verworden tot strijdobjecten. Het roept op tot solidariteit en alternatieve structuren van zorg.
Wetten hebben vaak ongelijkheid en onderdrukking gelegitimeerd, van slavernij en Shoah tot segregatie. Vandaag herhalen zich patronen in migratie, klimaatbeleid en racisme, waardoor de vraag blijft: is iets legaal of werkelijk rechtvaardig?
De mythe van persoonlijke verantwoordelijkheid verhult structurele ongelijkheid en maakt mensen afhankelijk van flexwerk, schulden en onzekerheid, terwijl ware vrijheid pas begint wanneer niemand meer bang hoeft te zijn voor tekorten.
Protest, boycot en luid verzet bewijzen hun effectiviteit: van een ICE-agent die gestraft werd tot mediabedrijven die buigen onder publieke druk. Stilte normaliseert autoritarisme, maar collectieve actie dwingt verandering af.
Gastarbeiders in de jaren zestig en zeventig organiseerden wilde stakingen tegen uitbuiting en uitsluiting. Hun verzet legde de hypocrisie van het gastarbeidersbeleid bloot en toont hoe solidariteit van onderop verandering kan afdwingen.
Vrouwen in de Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) namen hun vrijheid in eigen hand: zij vochten, organiseerden en bouwden nieuwe vormen van collectieve macht, waarmee ze de fundamenten van emancipatie en solidariteit ingrijpend herdefinieerden.
Een prikkelende oproep tot zelfstandig denken in een tijd van groepsdruk, algoritmische beïnvloeding en politieke conformiteit. Stilte, reflectie en kritisch bewustzijn vormen het echte verzet.
