In Izkor: Slaves of Memory toont David Ofek hoe Israëlische herdenkingsrituelen functioneren als ideologisch instrument. Rouw wordt ingezet voor nationale eenheid, terwijl alternatieve stemmen — zoals Palestijns verdriet — systematisch uitgesloten blijven uit het collectieve geheugen.
De wortels van het Israëlische leger liggen in koloniale terreur, etnische zuivering en paramilitaire groeperingen zoals Irgun en Lehi. Deze geschiedenis werpt een ander licht op het morele imago van de IDF en westerse medeplichtigheid, inclusief die van Nederland.
Israël voert een systematische aanval uit op Gaza die aan alle kenmerken van genocide voldoet. Bewijs stapelt zich op, maar westerse regeringen blijven zwijgen of leveren zelfs wapens. De waarheid wordt onderdrukt, terwijl burgers massaal worden afgeslacht.
De advocaat van de Arabische Liga benadrukt dat Israël structureel de rechten van Palestijnen schendt, inclusief hun recht op zelfbeschikking, en roept op tot beëindiging van de illegale bezetting en systematische discriminatie onder internationaal recht.
Hoe de socialistische kibboets in Israël veranderde in een gewelddadig koloniaal project van extreemrechtse settlers, waarbij Palestijns land wordt gestolen. Grassroots-bewegingen bieden verzet tegen deze ontwikkeling en strijden voor rechtvaardigheid en gelijkheid.
Hollywood heeft lange tijd het beeld van Israël als liberale democratie versterkt door middel van films en series, waarbij Palestijnse verhalen werden gemarginaliseerd. De invloed van soft power en politieke belangen zorgt voor eenzijdige beeldvorming.
Shlomo Sand ontmaskert in zijn boek de mythen rond de Joodse geschiedenis, stelt dat deze verhalen politieke doeleinden dienen en roept op tot een heroverweging van nationale identiteiten binnen een kritisch, sociaal perspectief.