De voedselindustrie maximaliseert winst ten koste van gezondheid, milieu en sociale rechtvaardigheid. Obesitas, economische ongelijkheid en politieke onwil om in te grijpen versterken deze crisis. Structurele hervormingen en collectieve actie zijn nodig om voedsel opnieuw als publiek goed te definiëren.
Maïs is een fundament van mondiale landbouw en een symbool van kapitalistische ongelijkheid. Van Amerikaanse subsidies tot Braziliaanse export en Nederlandse afhankelijkheid van veevoer, dit artikel pleit voor duurzame alternatieven die biodiversiteit herstellen, voedselsoevereiniteit bevorderen en sociale rechtvaardigheid nastreven.
