Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Vrouwen in de Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) namen hun vrijheid in eigen hand: zij vochten, organiseerden en bouwden nieuwe vormen van collectieve macht, waarmee ze de fundamenten van emancipatie en solidariteit ingrijpend herdefinieerden.
Analyse van de groei van maffia-sympathie in Turkije en Amsterdam, waar sociale leemtes ruimte scheppen voor informele macht. Nadruk ligt op gemeenschapsweerbaarheid, coöperatieve alternatieven en solidariteit als antwoord op criminele netwerken en neoliberale afbraak.
Muziek kan verzet symboliseren: van Bella Ciao tot El pueblo unido jamás será vencido, van religieuze hymnen tot hiphop. Samen vormen strijdliederen levende archieven van hoop, collectieve herinnering en de onverzettelijke stem van solidariteit.
De mijnwerkersstaking in Easington (1984-85) toont de botsing tussen staat en arbeiders, de cruciale rol van vrouwen en de kracht van zelforganisatie. Solidariteit bood houvast terwijl neoliberaal beleid gemeenschappen ontwrichtte.
Worshipping Power gedraagt zich als een scherpe kritiek op gebrekkige modellen van staatsvorming en belicht hoe familierelaties, religie en handel collectieve zelforganisatie verdrukken – helder en vernieuwend, zelfs toegankelijk voor een brede lezer.
Rudolf Rocker (1873–1958) was anarchist, schrijver en organisator die arbeiders wereldwijd inspireerde. Zijn leven toont hoe solidariteit, zelforganisatie en cultuur een krachtig alternatief vormen tegenover staat, nationalisme en ongelijkheid.
Trump wint arbeiders voor zich met illusies van rijkdom en macht, terwijl zijn beleid ongelijkheid verdiept. Als deze luchtbellen barsten, rest woede—of de kans op nieuwe solidariteit.
Amsterdam kiest voor solidariteit boven marktlogica door lokaal te investeren in onderwijs, wonen, werk en armoedebestrijding. De stad toont dat sociale rechtvaardigheid en democratie sterker kunnen worden vormgegeven op lokaal niveau.
Verzet op de Antillen komt voort uit collectieve actie, van Francisco’s stille staking op Bonaire tot Tula’s opstand en culturele rituelen als tambú, waarin solidariteit en wederzijdse bevrijding een levend erfgoed vormen tegen onderdrukking.
Roberto Martina, geboren op Curaçao, verhuisde in zijn twintiger jaren naar Nederland. Als homoseksuele man van kleur werd hij onderwijzer en LHBTQ+-activist, en strijdt hij tegen racisme en kolonialisme. Zijn verhaal belicht de uitdagingen en kracht van intersectionele solidariteit.
