Geert Wilders presenteert zich als strategisch meesterbrein, maar zijn politieke nalatenschap bestaat uit chaos, geruzie en verdeel-en-heersretoriek. In werkelijkheid ontbreekt visie en leidt hij slechts tot stilstand en wantrouwen in de politiek.
Minister Fabers grenscontroles blijken vooral een oefening in retoriek, zonder praktische uitvoering of effectiviteit. De plannen veroorzaken verwarring en benadrukken verdeeldheid in grensregio’s, terwijl het Schengen-ideaal van open grenzen plaatsmaakt voor politiek theater en symbolische barrières.
