In een stad waar maatschappelijke spanningen oplopen, legt structurele onvrede onderdrukte stemmen bloot. Frictie rond Gaza, queerhaat en institutioneel wantrouwen vragen om radicale solidariteit en ruimte voor conflict, niet om onderdrukking of technocratisch beleid.
Onderneming Onderdak (1982) van André Reeder onthult hoe Surinaamse en Antilliaanse migranten in Amsterdam ten prooi vielen aan huisjesmelkers, terwijl de gemeente dit faciliteerde. De film toont schrijnende woonomstandigheden en structurele uitbuiting, die decennia later nog steeds pijnlijk actueel zijn.
Amsterdamse buurtgroepen protesteren tegen massatoerisme en eisen rigoureuze maatregelen. Overtoerisme jaagt woningprijzen op, veroorzaakt overlast en bedreigt de leefbaarheid. Gemeentelijke voorstellen zoals hotelstops, vervroegde sluitingstijden en coffeeshopverspreiding krijgen kritiek als onvoldoende. Internationale voorbeelden tonen effectievere aanpakmogelijkheden.
