De recente rellen in Amsterdam rond supporters van de Israëlische voetbalclub Maccabi Tel Aviv hebben niet alleen geleid tot chaos in de stad, maar ook tot een storm van internationale reacties en media-aandacht. De Britse journalist Owen Jones heeft scherpe kritiek geuit op de manier waarop Westerse media en politici deze gebeurtenissen hebben geframed. Hij stelt dat deze framing niet alleen misleidend is, maar ook een gevaarlijke trend bevestigt waarin Israëlische acties worden goedgepraat en de Palestijnse kant van het verhaal wordt onderdrukt.
Het Incident en de Westerse Reactie
Tijdens de rellen scandeerden bepaalde Israëlische supporters racistische en gewelddadige leuzen, zoals “Dood aan de Arabieren” en “Laat het Israëlische leger de Arabieren pakken.” Ze vernielden Palestijnse vlaggen en provoceerden omstanders. Ondanks dit provocerende gedrag werd de berichtgeving door veel Westerse media en politici bijna eenzijdig gepresenteerd als antisemitisch geweld tegen Joodse burgers.
Netanyahu’s Reactie: Vliegtuigen Voor “Arme” Supporters
De reactie van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu op het incident in Amsterdam was niet alleen snel, maar ook bijzonder intens. Netanyahu sprak publiekelijk over het sturen van vliegtuigen om de “arme” supporters op te halen, en benadrukte de ernst van de situatie. In een verklaring aan de media zei hij op de hoogte te zijn van een “zeer gewelddadig incident” tegen Israëlische burgers en gaf hij opdracht om onmiddellijk twee vliegtuigen naar Amsterdam te sturen om de getroffen fans te ondersteunen. Hoewel later werd besloten af te zien van militaire evacuatievliegtuigen, bleef het gebaar veelzeggend.
Netanyahu’s woorden weerspiegelen een opvallend niveau van solidariteit en zorg voor de Israëlische burgers in het buitenland, maar dit contrast met zijn harde beleid en retoriek tegenover de Palestijnen in eigen land blijft schrijnend. Terwijl hij klaar staat om vliegtuigen te sturen voor Israëlische voetbalsupporters, blijft de humanitaire situatie in de Gazastrook zorgwekkend, met beperkte toegang tot basisvoorzieningen zoals water, elektriciteit en medische zorg.
Deze reactie van Netanyahu lijkt deel uit te maken van een breder politiek en diplomatiek spel, waarin Israël zijn burgers en publieke opinie probeert te mobiliseren, terwijl het incident in Amsterdam wordt gebruikt om de perceptie van Israël als slachtoffer te versterken. Het feit dat de Israëlische premier en de minister van Buitenlandse Zaken zo nadrukkelijk reageren, toont hoe Israël strategisch speelt met de internationale media-aandacht en probeert om anti-Israëlisch sentiment in Europa aan te kaarten.
Owen Jones: Westerse Media Draaien de Realiteit Om
Owen Jones bekritiseerde deze framing scherp. Volgens hem negeren Westerse media cruciale context door de incidenten voor te stellen als een “pogrom” tegen Joodse mensen, zonder enige melding te maken van de provocaties door bepaalde Maccabi-supporters. Jones noemt dit een “absurde en cynische instrumentalisering” van antisemitisme, die niet alleen de waarheid verdraait maar ook de strijd tegen antisemitisme ondermijnt. Hij wijst erop dat deze framing een patroon bevestigt waarin media kritiekloos de Israëlische kant van het verhaal versterken, terwijl Palestijns leed wordt genegeerd of gebagatelliseerd.
Aantal Palestijnse Doden in Gaza sinds 7 oktober 2023
0
Selectieve Verontwaardiging in de Politieke Arena
De reactie van Westerse politici versterkt deze selectieve framing. Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, uitte haar “woede” over de “antisemitische aanvallen” op Israëlische supporters in Amsterdam. Volgens Jones tonen politici als Von der Leyen meer verontwaardiging over deze rellen dan over de duizenden Palestijnse slachtoffers van de Israëlische bombardementen in Gaza. Deze asymmetrische empathie versterkt het beeld dat het leven en leed van Palestijnen voor Westerse politiek en media minder waard zijn.
Antisemitisme als Politiek Wapen
Jones benadrukt dat antisemitisme een serieus probleem is en dat het hard moet worden bestreden. Maar door elke kritiek op Israël als antisemitisme af te schilderen, wordt het begrip zelf uitgehold en gebruikt als politiek wapen. Dit zorgt niet alleen voor verwarring over wat antisemitisme werkelijk inhoudt, maar brengt ook de veiligheid van Joodse gemeenschappen in gevaar, doordat het begrip selectief en inconsistent wordt toegepast.
Realiteit vs. Framing: Wat Betekent Dit voor de Publieke Opinie?
De kritische analyse van Owen Jones wijst op een breder probleem in Westerse media en politiek. Door een selectieve framing van incidenten zoals de rellen in Amsterdam, wordt het publiek een vertekend beeld voorgeschoteld waarin Israël als slachtoffer wordt neergezet, zelfs wanneer Israëlische supporters zich agressief en provocerend gedragen. Deze framing ondermijnt een genuanceerd begrip van de Israëlisch-Palestijnse kwestie en versterkt de bestaande vooroordelen, waardoor kritiek op Israël moeilijker bespreekbaar wordt.
Hoogste Tijd voor Eerlijke en Onpartijdige Media
Owen Jones roept de Westerse media op om hun verantwoordelijkheid serieus te nemen en een eerlijker, objectiever beeld te schetsen van gebeurtenissen als deze. Antisemitisme moet zonder twijfel worden bestreden, maar door het als politiek wapen te gebruiken, wordt de waarheid geweld aangedaan. Het incident in Amsterdam onderstreept de noodzaak voor media om een volledig beeld te geven, waarin niet alleen Israëlische, maar ook Palestijnse stemmen en ervaringen worden erkend. De strijd voor eerlijke verslaggeving is essentieel om de publieke opinie te informeren en een werkelijk begrip van de Israëlisch-Palestijnse situatie te bevorderen.
Klein protest bij de Stopera
Het incident rond de komst van Maccabi Tel Aviv naar Amsterdam heeft geleid tot scherpe reacties en een klein protest van pro-Palestijnse activisten bij de Stopera. Deze groep protesteerde tegen de maatregelen van burgemeester Halsema en stelde vragen bij de dubbele standaard in het Nederlandse beleid ten aanzien van internationale conflicten en sportevenementen. De demonstranten wezen op het verschil in reactie van de Nederlandse overheid en samenleving wanneer het gaat om Russische clubs en andere gevoelige kwesties.
Een van de demonstranten uitte kritiek op de manier waarop de wedstrijd als ‘niet-politiek’ werd gepresenteerd, terwijl Maccabi Tel Aviv bekend staat om haar steun aan het Israëlische leger en haar sympathieën voor de acties in Gaza. Volgens de activisten was de wedstrijd daarom niet los te zien van de politieke context en konden reacties uit pro-Palestijnse hoek worden verwacht.
De activisten begrijpen de verontwaardiging rondom de confrontaties, maar verwerpen het idee dat de protesten antisemitisch zouden zijn. Ze zien het eerder als een vorm van antikolonialisme en verzet tegen genocide. Een van hen stelde zelfs dat “antisemitisme als wapen wordt ingezet” om de pro-Palestijnse boodschap in diskrediet te brengen.
Het is bekend dat Maccabi Tel Aviv, net als andere Israëlische voetbalclubs, een sterke nationale en militaire connectie heeft, gezien de bredere rol van het leger in de Israëlische samenleving. Israëlische burgers zijn verplicht dienst te doen in de Israel Defense Forces (IDF), en deze verplichting geldt dus ook voor veel Maccabi Tel Aviv-supporters en zelfs voor sommige spelers. In veel gevallen kunnen Israëlische sporters tijdens hun diensttijd sporten en spelen voor hun clubs, vaak onder speciale regelingen.
Nationalistische supportersclubs
Er zijn supportersclubs van Maccabi Tel Aviv die openlijk de Israëlische militaire acties steunen. Sommige supporters van Maccabi Tel Aviv hebben bijvoorbeeld openlijk hun steun voor het IDF getoond door middel van spandoeken en gezangen in het stadion. Tijdens wedstrijden komen dergelijke gezangen regelmatig voor, vooral in periodes waarin Israël betrokken is bij militaire conflicten. In deze context kunnen uitingen van steun aan het IDF, en zelfs van soldaten die zich aansluiten bij deze supportersgroepen, worden gezien als een uiting van nationalistische trots en steun voor het Israëlische leger, iets wat bij sommige supportersgroepen gebruikelijk is.
Een ander aspect is dat sommige Maccabi-supporters militair tenue dragen of IDF-symbolen gebruiken in hun fanartikelen, vooral tijdens grote wedstrijden of internationale toernooien. De steun voor het leger onder sommige fans heeft echter ook geleid tot controverses en spanningen.
Het is echter goed om te weten dat hoewel het IDF een prominente rol speelt in de Israëlische samenleving en er een zekere mate van identificatie is tussen het nationale leger en Israëlische sportclubs, dit niet betekent dat elke supporter militair is of openlijk IDF-acties steunt. Net als in andere landen is er een diversiteit onder de supporters, variërend van pacifisten tot uitgesproken nationalisten.
Bekende Israëlische journalist Gideon Levy: “Israël Ontkent de Realiteit die Het Zelf Heeft Gecreëerd”
In een artikel voor de Israëlische krant Haaretz analyseert de bekende journalist Gideon Levy het recente geweld in Amsterdam en plaatst hij het in de context van de Israëlische acties in Gaza. In zijn stuk, getiteld “De aanval in Amsterdam toont de Israëlische ontkenning van de realiteit die ze zelf creëerden,” schrijft Levy:
“Waarom haten ze ons zo? Nee, het is niet omdat we Joden zijn. Natuurlijk bestaat er antisemitisme, en dat moet worden bestreden, maar alles daarop afschuiven is absurd en misleidend. De Noord-Afrikaanse immigranten, de Arabieren en de Nederlanders die rel schoppen, zien de verschrikkingen in Gaza en willen niet langer zwijgen. Dit is een van de vele gevolgen van de oorlog in Gaza die overwogen had moeten worden. De wereld zal ons ervoor haten, en elke Israëliër in het buitenland zal een doelwit van haat en geweld zijn. Dit is wat er gebeurt wanneer je bijna 20.000 kinderen doodt, etnische zuivering uitvoert en Gaza vernietigt. De wereld houdt niet van degenen die zulke misdaden begaan.”
Levy’s artikel roept op tot introspectie en kritiek op de Israëlische politiek, en hij benadrukt dat Israël, door zijn daden in Gaza, internationale verontwaardiging uitlokt die niet alleen door antisemitisme kan worden verklaard. De woorden van Levy bieden een zeldzaam kritisch perspectief binnen de Israëlische media en zijn bedoeld om Israëliërs bewust te maken van de realiteit en de gevolgen van hun overheidsbeleid.
Het artikel onderstreept hoe diepgewortelde woede jegens Israël niet louter te herleiden is tot religieuze of etnische tegenstellingen, maar eerder een reactie vormt op het aanhoudende geweld tegen Palestijnen.
Concluderend
De Israëlische supporters scandeerden leuzen zoals “dood aan de Arabieren,” “moge je dorp branden” en “er zijn geen scholen in Gaza, omdat alle kinderen dood zijn.” Het ging echter niet alleen om deze racistische en genocidale uitspraken; de Israëlische hooligans richtten daarnaast vernielingen aan, vielen mensen aan van Arabische afkomst, en beschadigden verschillende taxi’s – waarvan één volledig werd vernield. Opmerkelijk genoeg konden zij deze acties uitvoeren onder politiebescherming. Ter vergelijking: wanneer Britse voetbalteams in het buitenland spelen, stuurt de Britse overheid vaak politie mee om de hooligans in toom te houden en incidenten te voorkomen, niet om hen te beschermen.
In Amsterdam was dit echter geen kwestie van rivaliserende hooligans die met elkaar op de vuist gingen, maar eerder van Israëlische hooligans die willekeurige mensen aanvielen, zonder enige relatie tot de wedstrijd. Toen zij later geconfronteerd werden door de slachtoffers – wat eveneens tot geweld leidde – ontstond er een politieke machtsstrijd binnen de Nederlandse politieke elite. Geert Wilders, extreemrechts en inmiddels een belangrijke speler in de Nederlandse politiek, probeerde de regering en de door hem gesteunde premier Schoof te ondermijnen om zijn eigen invloed te vergroten. De coalitiepartners en de regering verdedigden op hun beurt hun eigen posities door elkaar te overtroeven in het veroordelen van deze confrontaties. De gebeurtenissen werden zelfs bestempeld als een “antisemitische Jodenjacht,” wat een absurde conclusie is, tenzij kan worden aangetoond dat de aanvallen specifiek gericht waren op Nederlandse Joden, Joodse instellingen, of eigendommen. Tot nu toe ontbreekt elk bewijs dat dergelijke aanvallen hebben plaatsgevonden, net zoals er geen aanwijzingen zijn dat de Joodse gemeenschap in Nederland om extra politiebescherming heeft gevraagd voor deze avond.
Toch gingen Wilders, de regering en de burgemeester van Amsterdam ver in hun retoriek door de incidenten te vergelijken met de nazi-bezetting van Nederland in de jaren veertig.
De Stem van Amsterdammers: Reacties op de Rellen
Hieronder vind je een Engelstalige reportage van Left Laser, waarin onze kameraad Bob Amsterdammers interviewt over hun ervaringen met de recente incidenten rond Maccabi-supporters. In deze video geeft Bob, met zijn kenmerkende scherpte, een unieke kijk op de reacties van de lokale gemeenschap en de bredere context waarin deze spanningen zich afspelen.
De interviews tonen hoe de internationale spanningen en mediaframing ook hier gevoeld worden, en bieden zo een eerlijk en onomwonden verslag van hoe Amsterdammers zelf tegen de gebeurtenissen aankijken.
Advertentie:
De 16-jarige YouTuber Bender legde donderdagavond vast hoe Maccabi-supporters door de straten van Amsterdam trokken, gewapend met houten planken en vuurwerk. Zijn beelden, waarin hij verslag doet van de chaos en agressie richting omstanders en politie, bieden een unieke inkijk in het verloop van de avond. De video heeft inmiddels wereldwijd de aandacht getrokken en laat een ander perspectief zien dan wat initieel in de media verscheen. Advocaten werken inmiddels aan het verzamelen van aangiftes tegen de Israëlische supporters, die worden beschuldigd van vernieling en opruiing.