Vandaag verschenen er berichten dat de Afrikaner Volks Partij (AVP) de recente “besielende toespraak” van Geert Wilders ophemelt op hun website. Deze partij, diep geworteld in nostalgie voor het apartheidsregime in Zuid-Afrika, verwelkomt de retoriek van Wilders als een bevestiging van hun eigen racistische en exclusieve wereldbeeld. Het is een huiveringwekkend verbond: een Nederlandse politicus die heimelijk inspiratie biedt aan een partij die de erfenis van Nelson Mandela verwerpt en openlijk droomt van een terugkeer naar segregatie.
Maar wat zegt dit eigenlijk over Wilders en zijn invloed? En belangrijker nog: wat zegt het over ons, over Nederland, als zulke woorden klakkeloos worden geprezen in hoeken van de wereld die ooit symbool stonden voor onderdrukking en onrecht?
“Je zou verwachten…”: Wilders’ toespraak ontleed
De “je zou verwachten”-toespraak van Wilders is niets minder dan een litanie van verdraaide feiten, simplistische analyses en kwaadwillige framing. Elk voorbeeld dat hij aanhaalt – van de behandeling van verkrachtingszaken tot het migratiebeleid – dient één doel: het aanwakkeren van angst, woede en verdeeldheid.
1. Het karikaturiseren van “de elite”
Wilders’ retoriek over een “grachtengordel-elite” die wegkijkt van de “realiteit” is niet nieuw, maar het blijft een gevaarlijk simplisme. Hij schetst een beeld van een Nederland waar gewone mensen worden onderdrukt door een all-you-can-eat buffet van progressieve idealen: multiculturalisme, vrouwenrechten, klimaatbeleid, de EU. Dit beeld is niet alleen vals – het is destructief. Het schept een “wij tegen zij”-dynamiek die bewust complexe problemen reduceert tot zwart-wit-oplossingen.
2. Massa-immigratie als de zondebok
Het centrale thema van Wilders’ toespraak is helder: alles wat misgaat in Nederland is de schuld van migratie, specifiek uit moslimlanden. De cijfers die hij aanhaalt, zoals de “100 miljard euro schade door de multicultuur,” zijn niet gestaafd door enig serieus onderzoek. Sterker nog, migranten dragen substantieel bij aan de Nederlandse economie en samenleving, zowel via werk als cultuur. Maar feiten zijn irrelevant in Wilders’ wereld; wat telt is het versterken van ressentiment en angst.
3. Een expliciete aanval op de islam
Het meest problematische aspect van Wilders’ toespraak is zijn constante gelijkstelling van de islam met gevaar, achterlijkheid en vijandigheid. Door de islam te reduceren tot een “totalitaire ideologie” ondermijnt hij niet alleen miljoenen Nederlandse moslims, maar ook de fundamentele waarden van onze samenleving: vrijheid van religie en gelijkheid. Zijn pleidooi om de islam te bestempelen als een politieke ideologie en moskeeën te sluiten is ronduit ongrondwettelijk en zou een gevaarlijk precedent scheppen.
De internationale echo: Zuid-Afrika en de AVP
De steun van de Afrikaner Volks Partij voor Wilders onthult hoe zijn woorden een platform bieden aan extremisten buiten Nederland. De AVP, een partij die Mandela een terrorist noemt en heimelijk droomt van het herstellen van apartheid, ziet in Wilders een bondgenoot in de strijd tegen alles wat zij als “moreel verval” beschouwen. Dat een Nederlandse politicus wordt omarmd door een partij met dergelijke racistische wortels, zou ons allemaal te denken moeten geven.
Dit is geen geïsoleerd incident. De PVV trekt al jaren steun aan van soortgelijke bewegingen in Europa en daarbuiten. Van Marine Le Pen tot Viktor Orbán: Wilders wordt gevierd als een pionier van xenofobe politiek. Zijn ideeën verspreiden zich als een olievlek en inspireren andere radicalen. Dit is niet alleen een Nederlandse kwestie; het is een symptoom van een wereldwijd probleem.
Het gevaar van normalisering
Wat deze situatie extra zorgwekkend maakt, is de toenemende normalisering van Wilders’ ideeën in Nederland. Wat ooit werd gezien als extreem, wordt nu door een groeiend aantal mensen geaccepteerd als een legitieme politieke positie. Zijn “je zou verwachten”-toespraak, met al zijn giftige insinuaties, wordt in sommige kringen zelfs bewonderd als “moedig” of “recht voor zijn raap.” Dit soort retoriek wordt niet alleen getolereerd, maar ook gevierd, terwijl het de fundamenten van onze democratie ondermijnt.
Een oproep tot weerstand
De toespraak van Wilders, en de lof die hij ontvangt van extremisten zoals de Afrikaner Volks Partij, is een wake-up call. Het is een herinnering dat woorden gevolgen hebben. Dat politiek niet alleen gaat over beleid, maar ook over het vormgeven van de normen en waarden van onze samenleving.
Wij moeten ons hiertegen verzetten. Niet door ons te laten meeslepen in dezelfde polarisatie, maar door te blijven staan voor rechtvaardigheid, gelijkheid en solidariteit. Het is tijd dat we een helder signaal afgeven: Nederland is sterker door diversiteit, en angst en haat zullen nooit de overhand krijgen.
Laten we ons uitspreken. Laten we ons organiseren. En laten we ervoor zorgen dat de geschiedenis Wilders en zijn bondgenoten niet herinnert als de leiders van een nieuwe beweging, maar als de laatste stuiptrekking van een oude, stervende ideologie.