Azorín verkent de diepte van tijd en geheugen via verstilde beschrijvingen, maar zijn esthetiek roept ethische vragen op. Als beschouwer binnen een dictatuur confronteert hij ons met de kracht én de gevaren van stilte in tijden van ideologisch geweld.
Quico Sabaté, anarchist en guerrillastrijder, vocht onvermoeibaar tegen Franco’s dictatuur. Vanuit Frankrijk leidde hij gedurfde operaties, ondersteunde verzetsbewegingen en inspireerde anderen met zijn vastberadenheid. Zijn vriendschap met Lucio Urtubia versterkte zijn nalatenschap als symbool van verzet en rechtvaardigheid.