Papiamentu belicht als taal van verzet en creativiteit, gevormd door slavernij en koloniale macht. Het toont de strijd om erkenning in onderwijs en benadrukt moedertaal als bron van emancipatie en culturele kracht.
De media reproduceren racistische stereotypes door etnische minderheden bij negatief nieuws te benadrukken en bij positieve verhalen te ‘ver-Nederlandsen’. Dit bevestigt witte dominantie en structureel racisme. Een rechtvaardige journalistiek vereist dekolonisatie en echte representatie van alle Nederlanders.