Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Papiamentu belicht als taal van verzet en creativiteit, gevormd door slavernij en koloniale macht. Het toont de strijd om erkenning in onderwijs en benadrukt moedertaal als bron van emancipatie en culturele kracht.
Verzet op de Antillen komt voort uit collectieve actie, van Francisco’s stille staking op Bonaire tot Tula’s opstand en culturele rituelen als tambú, waarin solidariteit en wederzijdse bevrijding een levend erfgoed vormen tegen onderdrukking.
Antilliaanse gerechten zoals funchi ontstonden tijdens de slavernij. Deze culinaire tradities weerspiegelen de veerkracht en creativiteit van tot slaaf gemaakte mensen en hun doorgegeven erfgoed.
Koloniale littekens bij Surinamers en Antillianen blijven voelbaar in identiteit, opvoeding en taal. Generatie-op-generatie trauma’s, culturele schaamte en hedendaags racisme verdiepen de impact. Erkenning, herstel van moedertaal en historische openheid zijn cruciaal voor heling.
Koloniale exploitatie door Nederland heeft diepe wonden geslagen, vooral in Indonesië. Ondanks erkenning van andere historische wreedheden blijven de misstanden tijdens de koloniale periode vaak onderbelicht. Erkenning en verzoening zijn essentieel voor rechtvaardigheid.
