Hoeveel controle is te veel controle? – Laten we eerlijk zijn: wat we op de rode loper van de Grammy Awards 2025 zagen, was meer dan een “artistieke keuze” of een “statement.” Kanye West en zijn vrouw Bianca Censori trokken alle aandacht toen zij verscheen in een lange bontjas, die ze op aanwijzing van Kanye uittrok om een volledig doorzichtige mini-jurk te onthullen. Een jurk waar zelfs de meest brutale modeontwerpers van zouden blozen, zeker omdat er niets onder werd gedragen. Maar achter het spektakel schuilt een ongemakkelijke waarheid die aandacht verdient.
Kanye West heeft de afgelopen jaren meer dan eens laten zien dat zijn problematische gedrag niet alleen beperkt blijft tot zijn privéleven. Zijn publieke uitingen bevatten regelmatig zorgwekkende fascistische en autoritaire ondertonen. Denk aan zijn openlijke bewondering voor Adolf Hitler tijdens interviews, zijn antisemitische uitspraken en zijn samenwerking met extreemrechtse figuren zoals Nick Fuentes. Kanye lijkt steeds meer gefascineerd door machtssystemen die gebaseerd zijn op onderdrukking en absolute controle.
Dit heeft niet alleen geleid tot afschuw en kritiek, maar ook tot vragen over hoe zijn ideologie doorsijpelt in zijn persoonlijke relaties. Zijn bewondering voor autoritaire figuren en systemen lijkt een spiegel te zijn van hoe hij zijn eigen machtsdynamiek vormgeeft – of het nu gaat om de vrouwen in zijn leven of zijn publiek. Deze context maakt zijn gedrag niet alleen privé zorgwekkend, maar plaatst het in een breder en gevaarlijker maatschappelijk kader.
Wat we zagen is controle, geen kunst
Kanye West heeft in het verleden al laten zien hoe hij ongezonde controle uitoefent over de vrouwen in zijn leven. Denk aan zijn relatie met Kim Kardashian, waarin hij letterlijk haar kledingkast leeg trok en verving door kleding die hij goedkeurde. Toen was het: “Bedek jezelf, je bent nu mijn muze.” Nu lijkt het tegenovergestelde het geval met Bianca. Kanye gebruikt haar lichaam als publiek spektakel. Hij drijft haar, net als een regisseur een acteur, en zij volgt zijn aanwijzingen. Haar lichaam is niet meer haar eigen canvas; het is een project van Kanye.
Bianca: een vervangbare muze?
Het meest schrijnende is dat Bianca sterk lijkt op een jongere versie van Kim Kardashian. Dit is geen toeval. Waar Kanye vroeger Kim controleerde, lijkt hij nu iemand te hebben gevonden die hem volledig zijn gang laat gaan. Maar Bianca lijkt in dit verhaal meer een object dan een partner: een mannequin die Kanye aankleedt en uitkleedt voor zijn eigen creatieve en publieke gewin.
De dynamiek van macht
Wat dit vooral problematisch maakt, is de machtsdynamiek. Kanye heeft het geld, de status en de creatieve macht in deze relatie. Bianca heeft – in de publieke perceptie – niets anders dan haar uiterlijk. Ze spreekt zelden, haar eigen stem lijkt volledig ondergeschikt aan Kanye’s narratief. Dit is een ongezonde dynamiek waarin één persoon de controle heeft over het imago, het gedrag en misschien zelfs de identiteit van de ander.
Kanye presenteert zichzelf als een visionaire kunstenaar, maar deze zogenaamde “visie” roept grote vragen op over autonomie en gelijkheid in relaties. Is het kunst als het ten koste gaat van de menselijke waardigheid van je partner? En waarom zien we Kanye zelf niet naakt op de rode loper? Als het allemaal draait om artistieke expressie, waarom laat hij dan niet zijn eigen lelijke YeYoempelula zien?
Een zorgwekkend patroon
Dit patroon is niet nieuw. Kanye heeft een geschiedenis van het manipuleren van de vrouwen in zijn leven, van Kim Kardashian tot nu Bianca Censori. Wat begon als een “creatieve samenwerking” ontaardt keer op keer in een situatie waarin hij een vrouw reduceert tot een accessoire in zijn leven en carrière. Dit is geen partnerschap. Dit is macht.
Neem bijvoorbeeld Amber Rose, Kanye’s ex-partner die hij na hun relatie publiekelijk vernederde door haar af te schilderen als onwaardig en vuil. Hij suggereerde zelfs dat hij “30 keer moest douchen” voordat hij met Kim Kardashian verder kon. Het was niet genoeg om de relatie te beëindigen; hij moest haar imago volledig controleren en devalueren. Dit patroon zet zich voort in zijn kortstondige relatie met Julia Fox, waarin hij opnieuw de regisseur was: van haar kleding tot hun gezamenlijke publieke optredens, alles draaide om zijn artistieke ego. Julia gaf later toe dat ze zich in de relatie voelde alsof ze een rol speelde in een performance, wat aantoont dat Kanye’s relaties vaak meer draaien om zijn controle en publieke narratief dan om wederzijds respect.
Taylor Swift
Zelfs in zijn conflict met Taylor Swift, die geen romantische relatie met Kanye had, zien we hetzelfde patroon van controle en ondermijning. Het begon op de MTV Video Music Awards in 2009, toen Taylor de prijs voor Best Female Video won en Kanye het podium bestormde om te verkondigen dat Beyoncé deze had moeten winnen. Wat op het eerste gezicht leek op een impulsieve actie, was in feite een duidelijke poging om Taylor’s moment van erkenning te stelen en haar prestaties te minimaliseren. Dit ging verder in 2016, toen Kanye haar opnieuw publiekelijk vernederde in zijn nummer “Famous”, waarin hij zong: “I feel like me and Taylor might still have sex / Why? I made that bitch famous.” Hiermee claimde Kanye credit voor haar succes en reduceerde hij haar tot een voetnoot in zijn eigen carrière.
De manier waarop hij Taylor gebruikte als een pion in zijn eigen verhaal – door haar naam, imago en prestaties te kapen voor zijn eigen publiciteit – weerspiegelt dezelfde machtsdynamiek die we zien in zijn relaties met vrouwen in zijn persoonlijke leven. Taylor werd door Kanye niet als gelijke behandeld, maar als iemand wiens autonomie en succes hij kon manipuleren en toe-eigenen voor zijn eigen gewin. Dit patroon is pijnlijk herkenbaar en bevestigt hoe hij keer op keer macht gebruikt om vrouwen in de publieke sfeer te ondermijnen.
Dit patroon is niet nieuw. Kanye heeft een geschiedenis van het manipuleren van de vrouwen in zijn leven, van Kim Kardashian tot nu Bianca Censori. Wat begon als een “creatieve samenwerking” ontaardt keer op keer in een situatie waarin hij een vrouw reduceert tot een accessoire in zijn leven en carrière. Dit is geen partnerschap. Dit is macht.
Moeten we medelijden hebben met Bianca Censori?
Het antwoord is complex. Bianca is een volwassen vrouw, en het is mogelijk dat ze vrijwillig instemt met wat er gebeurt. Maar vrijwilligheid betekent niet altijd dat iets gezond is. De combinatie van Kanye’s status, charisma en machtspositie maakt het moeilijk om deze situatie te zien als een gelijkwaardige relatie. Bianca lijkt te fungeren als een verlengstuk van Kanye’s ego en zijn artistieke ambities, zonder dat haar welzijn centraal staat.
Het stilzwijgen van platforms zoals FunX
Wat misschien wel net zo schokkend is als Kanye’s gedrag, is hoe platforms zoals FunX hierover zwijgen. In plaats van kritische vragen te stellen over de machtsdynamieken in Kanye’s persoonlijke relaties of zijn schadelijke publieke uitingen, kiezen ze ervoor om vooral “gezellig” te praten over zijn aankomende album. Dit is niet alleen nalatigheid; het is medeplichtigheid aan het normaliseren van misbruik en toxisch gedrag. Door zijn muziek zonder enige kritische context te promoten, wordt Kanye neergezet als een creatieve genie, terwijl zijn destructieve patronen volledig buiten beschouwing blijven.
Een platform als FunX, dat een jong, divers en cultureel bewust publiek aanspreekt, zou bij uitstek de ruimte moeten bieden voor een kritische discussie over de invloed van Kanye’s gedrag. Hoe kan een man die zijn macht misbruikt in relaties, fascistische en antisemitische uitspraken doet, en vrouwen reduceert tot objecten, zonder enig commentaar worden gevierd? Het gebrek aan verontwaardiging is een gemiste kans – niet alleen om Kanye ter verantwoording te roepen, maar ook om jongeren bewust te maken van de schadelijke dynamieken die hij vertegenwoordigt.
Wanneer we platforms zoals FunX horen praten over zijn nieuwe muziek, zonder een woord te reppen over zijn gedrag, wordt duidelijk hoe diep de entertainmentindustrie doordrongen is van prioriteiten als winst en populariteit, ten koste van ethische verantwoordelijkheid. Dit soort stilzwijgen zendt de boodschap uit dat je als beroemdheid met alles kunt wegkomen zolang je hits blijft leveren. Het is tijd dat we dit patroon doorbreken. Platformen zoals FunX kunnen en moeten meer doen – niet alleen om Kanye’s gedrag te bekritiseren, maar ook om een gesprek op gang te brengen over hoe we met beroemdheden omgaan die hun macht en invloed misbruiken. Want als zelfs zij het niet doen, wie dan wel?
Wat we op de Grammy Awards zagen, was geen mode en geen kunst. Het was een machtsvertoon. Kanye West heeft opnieuw laten zien hoe hij vrouwen in zijn leven gebruikt om zijn eigen verhaal te vertellen. Bianca Censori verdient beter, en wij als samenleving moeten stoppen met het goedpraten van dit soort gedrag onder het mom van “creativiteit.” Het is geen kunst om iemand tot een object te reduceren. Het is gewoon misbruik.