Hans van Baalen, lid van het Europees Parlement namens de VVD, heeft in zijn vijfjarige ambtstermijn in Brussel keer op keer bewezen waar zijn prioriteiten liggen: bij het vullen van zijn eigen zakken, en niet bij het vertegenwoordigen van de burgers die hem verkozen hebben. Dit blijkt duidelijk uit een recent rapport van VoteWatch, een onafhankelijke organisatie die het stemgedrag van Europarlementariërs monitort.
Volgens het rapport van VoteWatch uit [datum] heeft Van Baalen deelgenomen aan slechts 38 procent van de 514 debatten in het Europees Parlement zonder daarna te stemmen. Dit betekent dat hij 195 keer simpelweg zijn handtekening zette op de presentielijst, waarna hij vertrok, met in zijn zak 150 euro aan presentiegeld per debat. In totaal streek hij op deze manier maar liefst 29.250 euro op – belastinggeld dat bedoeld is om volksvertegenwoordigers te ondersteunen in hun werk, niet om hun zakken te vullen zonder de verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Advertentie:
Van Baalen’s gedrag is echter meer dan slechts een individueel probleem. Het is symptomatisch voor een breder probleem binnen de VVD en het politieke systeem waarin politici als Van Baalen zichzelf verrijken ten koste van de samenleving. Terwijl gewone mensen zwoegen voor hun geld, profiteren politici als Van Baalen van een systeem dat hen in staat stelt om zich te onttrekken aan hun plichten.
Volgens VoteWatch staat ‘Dutch MEP Hans van Baalen’ op de derde plaats op de Europese graailijst, waarmee hij niet alleen de meeste Nederlandse Europarlementariërs overtreft, maar ook bijna al zijn collega’s uit andere landen achter zich laat. Hoe kunnen we vertrouwen hebben in een politicus die zijn verantwoordelijkheden zo licht opneemt en toch zonder blikken of blozen het belastinggeld van hardwerkende burgers in zijn zak steekt?
Dit gedrag ondermijnt niet alleen het vertrouwen in het Europese Parlement, maar ook de solidariteit die essentieel is voor een rechtvaardige samenleving. Van Baalen is slechts een van de vele VVD’ers die keer op keer kiezen voor eigenbelang boven het algemeen belang. Dit soort gedrag moet niet alleen veroordeeld worden, maar moet ook een wake-up call zijn voor de samenleving om het politieke systeem te hervormen. Want zolang deze praktijken ongestraft blijven, blijft de gewone burger de prijs betalen.