Terwijl bijna de hele wereld stemt voor het opheffen van het Amerikaanse embargo tegen Cuba, blijven de Verenigde Staten en Israël koppig weigeren. Al meer dan vijftig jaar houdt deze economische blokkade een eilandstaat in een wurggreep—met als voornaamste slachtoffers: gewone burgers. Het is een jaarlijks ritueel geworden in de Verenigde Naties: 191 landen zeggen “genoeg is genoeg,” en twee landen negeren die oproep.
Dat juist de VS en Israël, landen die zichzelf graag afficheren als kampioenen van democratie en mensenrechten, deze koers blijven varen, roept onvermijdelijk vragen op. Hoe geloofwaardig is hun moraal als ze economische onderdrukking goedkeuren aan de ene kant, en vreedzaam verzet veroordelen aan de andere?
Het Embargo: Economische Sanctie of Humanitaire Crisis?
De impact van het embargo op Cuba is moeilijk te overschatten. Essentiële goederen zoals medicijnen, voedsel en technologie zijn al jarenlang schaars. De levenskwaliteit van de gemiddelde Cubaan is daardoor drastisch gedaald. Volgens de Verenigde Naties leidt het embargo jaarlijks tot miljarden dollars aan economische schade. Toch blijven de VS en Israël onwrikbaar in hun standpunt, ondanks het overduidelijke wereldwijde bezwaar.
Washington beweert steevast dat het embargo bedoeld is om democratische hervormingen te stimuleren. In werkelijkheid raakt het vooral de bevolking, niet het regime. Vrijheid sneuvelt zelden in één klap—ze verdwijnt stap voor stap, onder de druk van lege schappen, haperende ziekenhuizen en permanente onzekerheid.
Israël en BDS: Het Meetlat van Morele Consistentie
Israëls oppositie tegen de BDS-beweging is een schoolvoorbeeld van dubbele moraal. Waar het BDS-initiatief pleit voor vreedzaam verzet tegen onderdrukking, schildert Israël het af als een bedreiging voor de democratie. Tegelijkertijd ondersteunt het land zonder schroom een embargo dat een ander volk tot economische stagnatie veroordeelt. Hier botst retoriek op realiteit.
Zowel de VS als Israël zetten zichzelf buitenspel door de oproep tot opheffing van het embargo te negeren. Hun houding staat haaks op de groeiende internationale overtuiging dat economische sancties zelden leiden tot politieke vooruitgang, maar eerder gewone mensen treffen. En net zo goed is BDS geen wapen, maar een morele oproep tot verantwoordelijkheid—voor de Palestijnen in bezet gebied.
De Schaduw van Macht: Kolonialisme en Geopolitiek
Deze conflicten staan niet op zichzelf. Ze zijn verweven met een bredere geschiedenis van kolonialisme en machtsvertoon. Israël in Palestina: een verhaal van verdrijving en controle. De VS in Latijns-Amerika: een erfenis van hegemoniale ambities die tot ver in de 21ste eeuw nazindert. Het aanhoudende embargo en het verzet tegen BDS weerspiegelen een wereldbeeld waarin economische dominantie zwaarder weegt dan mensenrechten.
Zowel in Gaza als in Havana voelen gewone mensen dagelijks de gevolgen van dit geopolitieke schaakspel. En terwijl Washington en Tel Aviv zich blijven profileren als bastions van vrijheid, ontkennen ze fundamentele vrijheden aan volkeren die simpelweg rechtvaardigheid en waardigheid eisen.
Een Roep om Eerlijke Solidariteit
De tijd is rijp voor een ander geluid. De wereldgemeenschap moet het embargo tegen Cuba resoluut veroordelen en tegelijkertijd Israël ter verantwoording roepen voor schendingen van internationaal recht. De strijd van onderdrukte volkeren—van Cubanen tot Palestijnen—is in wezen dezelfde strijd: een zoektocht naar gerechtigheid, autonomie en menselijke waardigheid.
Door vreedzame bewegingen zoals BDS te steunen en schadelijke blokkades zoals het Cubaanse embargo te verwerpen, kan de internationale gemeenschap een stap zetten richting een wereldorde die solidariteit boven macht stelt, en mensenrechten boven politieke belangen.