De arbeidersklasse stemt op haar onderdrukkers omdat links faalt in het bieden van materiële oplossingen. Nationalisme vervangt klassenbewustzijn, terwijl liberaal moralisme vervreemding vergroot. Alleen hernieuwde solidariteit op basis van economische rechtvaardigheid kan deze kloof overbruggen.
Het kabinet toont na acht maanden falende politiek en bestuurlijke onwil. Asiel- en pensioenplannen stuiten op vernietigende kritiek van de Raad van State en uitvoeringsorganisaties. Terwijl sociale ongelijkheid groeit, speculeert het kabinet op chaos en verdeelt het systematisch solidariteit en draagvlak.
China’s economische groei heeft sociale spanningen vergroot. Staatsarbeiders voelen zich verraden, migrantenarbeiders worden uitgebuit en boeren strijden tegen landroof. Toenemende protesten worden onderdrukt, maar de instabiliteit groeit. Een collectieve opstand zou een grote bedreiging kunnen vormen voor de Communistische Partij.
In 1964 werd vakbondsactiviste Kowsilla vermoord door een stakingsbreker in Guyana, een daad van koloniale onderdrukking en verdeel-en-heerspolitiek. De Britse autoriteiten manipuleerden verkiezingen en versterkten etnische spanningen om arbeidersstrijd te ondermijnen, wat leidde tot dodelijk geweld en massale ontwrichting.