Bloggend over vrijheid sinds 2000.
Bloggend over vrijheid sinds 2000.
John Fugelsang fileert hoe religie door rechts wordt ingezet als machtsinstrument en herinnert aan de progressieve traditie van geloof als bron van solidariteit, rechtvaardigheid en verzet – een oproep om religieuze taal terug te claimen.
Muziek kan verzet symboliseren: van Bella Ciao tot El pueblo unido jamás será vencido, van religieuze hymnen tot hiphop. Samen vormen strijdliederen levende archieven van hoop, collectieve herinnering en de onverzettelijke stem van solidariteit.
Menno ter Braak stelde de autonomie van de geest centraal en keerde zich tegen kuddemoraal, ideologieën en middelmaat. Zijn nalatenschap toont hoe vrijheid een voortdurende oefening in onafhankelijk denken en verzet tegen conformisme blijft.
Medardo de Marchena gaf Curaçao en Bonaire een stem van verzet en waardigheid. Zijn pamfletten, liederen en keuze voor eenvoud tonen dat vrijheid niet van bovenaf komt, maar groeit vanuit taal, gemeenschap en zelfbewustzijn.
Rudolf Rocker (1873–1958) was anarchist, schrijver en organisator die arbeiders wereldwijd inspireerde. Zijn leven toont hoe solidariteit, zelforganisatie en cultuur een krachtig alternatief vormen tegenover staat, nationalisme en ongelijkheid.
Israël vernietigt in Gaza niet alleen levens en huizen, maar ook geschiedenis en cultuur. Chris Hedges legt bloot hoe hongersnood, bombardementen en culturele vernietiging een poging vormen om een volk én zijn geheugen uit te wissen.
Verzet op de Antillen komt voort uit collectieve actie, van Francisco’s stille staking op Bonaire tot Tula’s opstand en culturele rituelen als tambú, waarin solidariteit en wederzijdse bevrijding een levend erfgoed vormen tegen onderdrukking.
Pride 2025 draait om LOVE, maar queer liefde is meer dan regenbogen en hartjes: ze is politiek, gevochten, onderdrukt én nog altijd een daad van verzet. Elke dag opnieuw bouwen we aan alternatieve zorgvormen, gekozen families en gemeenschappen buiten de norm.
Glinsterende feesten verhullen de scheuren van een vervagend imperium. Van verloren oorlogen tot ecologische crises: het kapitalistische spektakel nadert zijn einde, terwijl in de schaduw ruimte groeit voor verbondenheid en een nieuwe samenleving.
Marlene Dumas verweeft verlangen, trots en kwetsbaarheid in haar portretten, die fluïde seksualiteit en queer zichtbaarheid vieren. Haar werk balanceert tussen intiem en politiek, en vormt een krachtig, stil verzet tegen homofobie.
