Pedro Almodóvar verkent in De laatste droom het grensgebied tussen fictie en werkelijkheid. In twaalf verhalen mixt hij persoonlijke herinneringen met verzonnen scènes en pleit hij voor ruimte voor gemarginaliseerde stemmen. Een intrigerende blik op zijn veelzijdige kunstenaarschap.
Eye Filmmuseum eert Feministisch Filmkollektief Cinemien met een krachtig programma dat feministische filmgeschiedenis verbindt aan actuele strijd. Klassiekers als Wanda en kunstfilms zoals Metamorphosis belichten de blijvende noodzaak voor structurele verandering binnen de Nederlandse filmsector.
Films op het filmfestival van Venetië belichten de opkomst van radicaal-rechts en waarschuwen voor autoritarisme. Documentaires zoals Apocalypse in the Tropics laten zien hoe deze ideologieën democratische samenlevingen bedreigen en polarisatie bevorderen.
Alain Delon, ooit een romantisch icoon, onthulde door zijn controversiële opvattingen en daden een complexere en donkerder kant, wat leidt tot een kritische reflectie op de dualiteit van beroemdheid en verantwoordelijkheid.
RuPaul Charles bracht drag van de underground naar de mainstream en wordt gevierd als een LGBTQ+-icoon. Zijn nalatenschap roept echter kritische vragen op over de commercialisering van drag, diversiteit binnen de scene en de blijvende politieke kracht van deze kunstvorm.
“Libertarias” volgt de jonge non María tijdens de Spaanse Burgeroorlog, die zich aansluit bij de Mujeres Libres, een groep vrouwen die vechten voor vrijheid en gelijkheid tegen fascistische troepen en patriarchale onderdrukking binnen de anarchistische beweging.
Nahid Persson toont in haar film het schrijnende leven van prostituees Minna en Fariba in Iran, waar religieuze wetten vrouwen onderdrukken en maatschappelijke chaos heerst.