De opmars van de AfD in Duitsland weerspiegelt een bredere verschuiving richting extreemrechts, met zorgwekkende parallellen met de jaren dertig. Ook in Nederland klinkt vergelijkbare retoriek. “Nooit meer” vereist nu verzet, voordat normalisering omslaat in structureel onrecht.
De VVD blijft vasthouden aan achterhaalde industriepolitiek en technocratisch optimisme, terwijl de klimaatcrisis om structurele herziening vraagt. Ecomodernisten maskeren ideologie als redelijkheid en vermijden politieke keuzes die nodig zijn voor echte, groene, rechtvaardige transformatie.
Een revolutionaire droom veranderde in onderdrukking toen macht en centralisme idealen vervingen. Aan de hand van Alexander Berkman en de crisis binnen de FNV wordt duidelijk hoe bevrijding mislukt als mensen geen zeggenschap meer hebben over hun eigen leven.
Trump beschuldigt Zuid-Afrika van witte genocide, als reactie op hun aanklacht tegen Israël. Zijn retoriek past in een bredere reactionaire beweging die antiracisme framen als bedreiging. In Nederland blijft het opvallend stil, ondanks onze koloniale verbondenheid met Zuid-Afrika.
Naomi Klein verbindt klimaatverandering met koloniale structuren, raciale ongelijkheid en economische uitbuiting. Ze onthult hoe groen beleid vaak onrechtvaardig en exclusief is. Haar oproep: een eerlijke, antikoloniale en inclusieve transitie, geïnspireerd door Edward Said’s kritische inzichten.
De arbeidersklasse stemt op haar onderdrukkers omdat links faalt in het bieden van materiële oplossingen. Nationalisme vervangt klassenbewustzijn, terwijl liberaal moralisme vervreemding vergroot. Alleen hernieuwde solidariteit op basis van economische rechtvaardigheid kan deze kloof overbruggen.
Nederland faciliteert actief de Israëlische belegering van Gaza via wapenexport en politieke steun, ondanks juridische waarschuwingen en maatschappelijke protesten. Deze medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden ondermijnt het internationaal recht en roept fundamentele vragen op over onze morele en politieke integriteit.
Jacob Haafner was een felle antikoloniale schrijver die al in de 18e eeuw het Europese imperialisme en zendingswerk in Azië aanklaagde. Zijn reisverslagen combineren morele woede, cultuurkritiek en literaire kracht, en verdienen herwaardering in ons koloniale bewustzijn.
Gaza is het morele nulpunt van onze tijd. De Westerse stilte bij etnisch geweld en vernietiging toont een failliet aan van universele waarden. ‘Nooit meer’ is uitgehold. Wat resteert, is een groeiende wereldwijde tegenstem die weigert te zwijgen.
Nederland faciliteert grootschalige belastingontwijking door multinationals, ten koste van publieke voorzieningen. Terwijl zorg en onderwijs onder druk staan, blijft Den Haag het belastingparadijs beschermen. Tijd om te kiezen: solidariteit of medeplichtigheid aan mondiale kapitaalvlucht.