In een interview met ABC suggereert JD Vance dat als hij vice-president was geweest bij de vorige verkiezingen, hij staten als Pennsylvania en Georgia zou hebben aangemoedigd om meerdere kieslijsten in te dienen en het Congres zou hebben laten beslissen welke lijsten geldig waren. Dit zou de basis kunnen vormen voor toekomstige chaos als Trump weer president wordt en de Republikeinen het Congres hebben.
De vraag rijst nu: zou dit in de praktijk betekenen dat, als Trump wint en de Republikeinen het Congres in handen hebben, er een uitnodiging zou zijn om nepkieslijsten in te dienen? Zou de meerderheid in het Congres simpelweg bepalen wie de verkiezing wint, ongeacht de werkelijke uitslag?
Het “goede” nieuws is dat JD Vance niet de speciale zitting van het Congres zal voorzitten na de komende verkiezingen, omdat hij dan gewoon nog senator zal zijn en niet vice-president. Kamala Harris zal deze procedure voorzitten, ongeacht de uitkomst van de verkiezing. Gelukkig blijven deze bizarre ideeën zonder directe gevolgen dit jaar. Desondanks blijft het zorgwekkend dat zijn ideeën nog steeds een vooruitzicht bieden op wat mogelijk kan zijn als hij ooit wel die macht krijgt.
Wanneer extreme ideeën hun weg vinden naar het hoogste niveau van de politieke macht, wordt het een gevaarlijk spel met de fundamenten van de democratie, waarbij de scheidslijn tussen wet en macht angstvallig dun wordt.
Stel je voor dat Donald Trump weer president wordt en JD Vance vice-president, en we belanden in een situatie waarin de persoon die het Senaat voorzit, dezelfde persoon is die net heeft gezegd dat de vraag of nepkieslijsten geaccepteerd worden, volledig afhangt van wie de meerderheid in het Congres heeft.
Het Congres heeft onlangs de Electoral Reform Act aangenomen, die is aangepast door een nieuwe wet die zogenaamd de ergste scenario’s probeert te voorkomen. Deze wet maakt de rol van de vice-president puur ceremonieel en verhoogt de drempels om bezwaren tegen de verkiezingsresultaten in te dienen. Kort gezegd, het wordt moeilijker om bezwaar te maken tegen de resultaten. Hoewel deze wet is aangenomen en het Congres is geprezen voor deze stap, biedt het duidelijk niet de volledige oplossing om de democratie te redden. Als Republikeinen besluiten de wet te negeren of te overtreden, kunnen Amerikanen opnieuw terechtkomen in chaos en verwarring. De vraag is of de rechtbanken, vooral het Amerikaanse Hooggerechtshof, zich aan deze wet zullen houden. Ondanks het feit dat het Hooggerechtshof in het verleden vaak inconsistent heeft gehandeld, hopen sommigen nog steeds dat ze nu wel consequent zullen zijn.
De boodschap aan de Amerikaanse kiezers is eenvoudig: vertrouw niet blindelings op de Electoral Count Act of de Electoral Count Reform Act. Het is cruciaal om ervoor te zorgen dat er mensen worden gekozen die daadwerkelijk verantwoordelijk handelen. Het zou verstandig zijn om de Democratische kandidaten opnieuw te kiezen, zodat hopelijk een nachtmerrie wordt vermeden. Want als er één ding duidelijk is, dan is het dat Donald Trump zich buiten de wet houdt en het juridische systeem moeite heeft om hem ter verantwoording te roepen.
In een interview met CNN in mei werd Vance gevraagd of hij de resultaten van de verkiezingen zou accepteren. Hij zei dat hij alleen de verkiezingsresultaten zou accepteren als de verkiezing vrij en eerlijk was. Toen er geen bewijs van wijdverspreide fraude werd gepresenteerd na de vorige verkiezingen en Republikeinen geen fraude konden bewijzen in hun meer dan 65 rechtszaken, beweerden ze nog steeds dat de verkiezing niet eerlijk was. Dit roept de vraag op of Vance überhaupt resultaten zal accepteren waarin Republikeinen niet winnen.
Wanneer het vertrouwen in het verkiezingsproces ondermijnd wordt door voortdurende onbewezen claims van fraude, dreigt de essentie van democratie te vervagen en worden verkiezingen niet langer gezien als een vreedzame overdracht van macht, maar als een eindeloos betwistbare strijd.
Republikeinen zullen nooit toegeven dat ze een verkiezing hebben verloren. Ze zullen elke verkiezing die ze verliezen als frauduleus bestempelen. We zien nog steeds rechtszaken over de uitslag van de gouverneursverkiezing in Arizona. Carrie Lake heeft verloren, maar blijft rechtszaken aanspannen, ondanks dat rechtbanken haar verlies hebben bevestigd. Donald Trump zal waarschijnlijk nooit toegeven dat hij een enkele staat heeft verloren. Ze zullen zeggen dat ze bedrogen zijn in elke staat die voor de Democraten stemt.
Techmiljardairs zoals Peter Thiel, Elon Musk, en Marc Andreessen spelen een grote rol in de opkomst van radicaal-rechtse ideologieën. Thiel ondersteunt disruptieve technologie en Trump-financiering, terwijl Musk’s overname van Twitter een platform voor extremistische ideeën biedt. Andreessen promoot onbeperkte technologische vooruitgang en agressieve retoriek, waardoor de grens tussen innovatie en extremisme vervaagt.
J.D. Vance, eens een criticus van Trump, is nu een brug tussen Silicon Valley, alt-right, en de mainstream Republikeinse Partij. Zijn aanwezigheid normaliseert extremistische ideeën, versterkt door financiële en technologische steun.
Na de mislukte aanslag op zijn leven klinkt Trumps oproep tot nationale eenheid hol gezien zijn keuze voor Vance en blijvende verdeeldheidszaaiende retoriek. Deze ontwikkelingen in de VS echoën in Nederland, waar waakzaamheid geboden is om verspreiding van extremistische ideeën tegen te gaan en democratische waarden te beschermen.