We leven in een tijd waarin extreemrechts aan terrein wint. Niet met brullende leuzen alleen, maar steeds vaker met taal die zo glad gepolijst is dat het gevaar erachter haast onschuldig lijkt. Juist daarom zijn er mensen nodig die die glanslaag eraf krabben en laten zien wat eronder zit. Waar veel gevestigde media het bij zachte formuleringen houden, zijn er schrijvers die weigeren mee te doen aan dat spel. Peter Storm is zo iemand – compromisloos, vlijmscherp, en broodnodig voor wie door het rookgordijn heen wil kijken.
Op zijn onafhankelijke weblog Egel schrijft Storm – geboren in 1961, woonachtig in Tilburg – met een mengsel van politieke felheid en soms onverwachte humor. Hij was jarenlang actief onder het pseudoniem Ravotr, maar publiceert inmiddels onder zijn eigen naam. Storm is anarchist, schrijver, muzikant en vooral een onvermoeibaar activist. Zijn teksten zijn persoonlijk, goed onderbouwd en altijd gericht op het doorprikken van macht en propaganda. Alles mag overgenomen worden, zolang de bron erbij staat – vrije verspreiding van ideeën is voor hem geen loze leus, maar een beginsel.
Neem zijn recente blogpost “Populisme? Hoezo, populisme?”. Daarin gaat hij in de clinch met een woord dat in het politieke debat te pas en te onpas wordt gebruikt. Storm vindt dat ‘populisme’ vaak meer mist veroorzaakt dan helderheid. Het veelgehoorde ‘rechts-populisme’ ziet hij als een vriendelijker etiket voor wat in werkelijkheid gewoon hedendaags fascisme is: autoritair, nationalistisch, geworteld in racistische haat. Hij gebruikt er een Duits woord voor: Verharmlosung – het onschuldig maken van iets gevaarlijks.
Hij duikt ook de geschiedenis in. In de 19e eeuw waren er linkse populistische bewegingen in de VS en Rusland die streden tegen economische ongelijkheid. Maar ook zij schetsten vaak een simplistisch plaatje van ‘het goede volk’ versus ‘de slechte elite’, en soms lag er in hun retoriek al een kiem van etnisch nationalisme. Wat populisme volgens Storm altijd typeert, is de figuur van de Onzichtbare Derde: de leider die zichzelf boven het volk plaatst en zich voordoet als redder. ‘Links-populisme’ noemt hij daarom een tegenstrijdigheid in termen.
Hij begrijpt dat activisten vaak kiezen voor toegankelijke taal, maar vindt dat we het woord populisme beter kunnen laten vallen. Klassenstrijd en acties rond alledaagse thema’s – betaalbare huizen, fatsoenlijke lonen – zijn belangrijk, maar niet populistisch. Door het woord te vermijden, blijft de analyse helder en scherp.
In een tijd waarin extreemrechts steeds vaker een podium krijgt, zijn onafhankelijke stemmen zoals die van Peter Storm onmisbaar. Zijn blog biedt niet alleen analyses die snijden als een mes, maar ook een politieke eerlijkheid die je in de mainstream media zelden aantreft.
Lees het hele stuk op: www.peterstormt.nl/
