Voor de Dobbs v. Jackson Women’s Health-uitspraak in 2022, die het recht op abortus in de VS terugdraaide, werd vaak gedacht dat Amerikanen verdeeld waren over abortus. Veel peilingen vroegen mensen of ze zichzelf “pro-life” of “pro-choice” beschouwden, en de meerderheid van de Republikeinse kiezers gaf aan “pro-life” te zijn, zogenaamd vanuit morele en religieuze overtuigingen. Het lijkt echter dat deze overtuigingen minder diepgeworteld waren dan verwacht.
De Verrassende Steun voor Abortusrechten onder Republikeinen
Recente peilingen laten een opmerkelijke verschuiving zien: een groeiend aantal Republikeinen ondersteunt nu abortusrechten in verschillende staten. Waar in het verleden slechts 14-18% van de Republikeinse kiezers voorstander was van abortusrechten, tonen peilingen in 2024 aan dat tussen de 28% en 54% van de Republikeinen deze rechten nu steunen. Dit suggereert dat de “pro-life” overtuiging meer te maken had met symbolische identiteitspolitiek dan met echte beleidsvoorkeuren.
Dit wordt duidelijker na de val van Roe v. Wade. Terwijl abortus voorheen een kwestie was die vooral andere mensen leek te treffen, worden nu ook Republikeinse kiezers geconfronteerd met de realiteit van abortusbeperkingen. De praktische gevolgen van de abortusverboden, zoals minder toegang tot gezondheidszorg voor vrouwen en juridische onzekerheid over abortusbehandelingen, zijn niet langer te negeren.
Advertentie:
Het “Pro-Life” Verhaal Ontmanteld
Voor veel Republikeinse kiezers was het etiket “pro-life” lang een goedkope manier om zichzelf neer te zetten als moreel superieur. Het was een manier om feministen, liberalen, en andere politieke tegenstanders neer te zetten als immoreel. Toen abortus nog legaal en toegankelijk was, konden Republikeinen anderen bekritiseren voor het ondergaan van abortussen terwijl ze hun eigen keuzes niet onder de loep hoefden te nemen.
“De hypocrisie van de Republikeinse retoriek wordt duidelijker naarmate de gevolgen van de abortusverboden zich manifesteren. Terwijl ze compassie veinzen voor uitzonderlijke gevallen, zoals misbruik, blijven ze wetgeving steunen die geen ruimte laat voor dergelijke nuances. Dit toont aan dat hun ‘pro-life’ standpunt vaak meer gebaseerd is op politieke winst dan op werkelijke zorg voor vrouwen.”
Donald Trump en zijn bondgenoot, senator J.D. Vance, hebben dit patroon versterkt. Vance vertelde bijvoorbeeld over een vriendin die abortus onderging omdat ze in een gewelddadige relatie zat, een verhaal dat bedoeld was om sympathie op te wekken voor “legitieme” abortussen. In werkelijkheid hebben de meeste huidige abortusverboden, waaronder die in Ohio waar Vance vandaan komt, geen uitzonderingen voor situaties van misbruik. Dit benadrukt de dubbelzinnigheid binnen de retoriek van Republikeinen: ze blijven de strengste abortuswetten steunen terwijl ze doen alsof ze compassie hebben voor individuen in moeilijke situaties.
De Verschuiving naar Werkelijke Gevolgen
Post-Dobbs is “abortus” voor veel Republikeinse kiezers niet langer slechts een kwestie van moreel superioriteitsgevoel, maar een realiteit die hen rechtstreeks raakt. Dit heeft ertoe geleid dat meer Republikeinen voor abortusrechten stemmen, nu duidelijk is geworden dat de wetten ook hen persoonlijk beïnvloeden. De nadruk verschuift van abstracte identiteitspolitiek naar de tastbare gevolgen van restrictief beleid.
Immigratie en Fantasiepolitiek
Abortus is echter niet de enige kwestie waar deze verschuiving zich voordoet. Net zoals de Republikeinse retoriek over abortus gericht was op het versterken van een gevoel van morele superioriteit, is het debat over immigratie ook doordrenkt van symbolische identiteitspolitiek. Donald Trump en andere Republikeinen gebruiken angstaanjagende verhalen over immigranten om kiezers te mobiliseren, zoals het verzinnen van verhalen over Haïtiaanse immigranten die zogenaamd huisdieren zouden eten.
Deze verhalen hebben weinig tot geen basis in de werkelijkheid, maar versterken raciale stereotypen en wakkeren angst en haat aan tegen immigranten. Het gevaar is echter dat deze retoriek, wanneer het beleid wordt, ook daadwerkelijke economische en sociale schade kan aanrichten. Bijvoorbeeld, als Trump zijn belofte nakomt om miljoenen mensen te deporteren, kan dat leiden tot een instorting van de arbeidsmarkt en economische instabiliteit.
Werkers en de Culturele Strijd
Dit spanningsveld tussen identiteitspolitiek en werkelijke belangen is ook duidelijk te zien in de houding van vakbonden tegenover de verkiezingen van 2024. Terwijl president Joe Biden de meest pro-werknemers president in decennia is, geven veel blanke, mannelijke vakbondsleden nog steeds de voorkeur aan Trump. Dit ondanks het feit dat Trump herhaaldelijk vakbonden en arbeidersrechten heeft ondermijnd, en zelfs bedrijven als Tesla’s Elon Musk heeft geprezen voor het illegaal ontslaan van stakende werknemers.
Voor sommige van deze kiezers lijkt het belangrijker om te blijven hangen in de wereld van fantoompolitiek, waar symbolische kwesties zoals “cancel culture” en etnische superioriteit de overhand hebben, in plaats van te kijken naar het werkelijke beleid dat hun rechten en banen bedreigt. Maar net zoals met abortus, kunnen deze keuzes hen uiteindelijk in de realiteit treffen.
Van Identiteitspolitiek naar Realiteit
De verschuiving in houding ten opzichte van abortus laat zien dat, wanneer de realiteit toeslaat, de kiezers van Trump uiteindelijk niet langer kunnen vertrouwen op goedkope identiteitspolitiek. Terwijl de verkiezingen van 2024 naderen, blijft de vraag of deze realiteitscheck zich zal uitbreiden naar andere kwesties, zoals immigratie en werknemersrechten. Zal de Republikeinse basis zich blijven richten op symbolische strijdpunten, of zullen ze inzien wat de werkelijke gevolgen zijn van hun keuzes?
Roe v. Wade en Dobbs v. Jackson: De Ommekeer in het Recht op Abortus
Roe v. Wade was een baanbrekende uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof in 1973, waarbij werd vastgesteld dat het recht op abortus werd beschermd door het grondwettelijke recht op privacy van vrouwen. Het vonnis bepaalde dat vrouwen in de eerste twee trimesters van hun zwangerschap zelf de keuze konden maken om een abortus te ondergaan, zonder overheidsinmenging.
In 2022 werd dit vonnis echter verworpen in de zaak Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization, waardoor staten nu zelf kunnen beslissen of ze abortus toestaan, beperken of volledig verbieden. Deze ommekeer was het resultaat van jarenlange inspanningen van de anti-abortusbeweging, mogelijk gemaakt door de benoeming van drie conservatieve rechters door Donald Trump.
De impact van Dobbs v. Jackson was direct zichtbaar, waarbij veel conservatieve staten strikte abortuswetten invoerden die het recht op abortus drastisch beperkten of geheel verboden. Dit markeerde het einde van bijna 50 jaar waarin Roe v. Wade als juridische basis voor abortusrechten in de VS fungeerde.